tag:blogger.com,1999:blog-32962768081445407822024-03-19T07:22:52.963-07:00sevgicanyağcıSevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.comBlogger26125tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-83176982112364134202017-05-05T16:27:00.000-07:002017-05-05T23:46:11.753-07:00HIDIRELLEZ SAYIKLAMALARI<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>TR</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="false"
DefSemiHidden="false" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="374">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="header"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footer"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of figures"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope return"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="line number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="page number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of authorities"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="macro"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="toa heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Closing"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Message Header"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Salutation"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Date"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Note Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Block Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Hyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="FollowedHyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Document Map"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Plain Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="E-mail Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Top of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Bottom of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal (Web)"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Acronym"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Cite"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Code"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Definition"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Keyboard"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Preformatted"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Sample"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Typewriter"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Variable"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Table"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation subject"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="No List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Contemporary"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Elegant"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Professional"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Balloon Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Theme"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" QFormat="true"
Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" QFormat="true"
Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" QFormat="true"
Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" QFormat="true"
Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" QFormat="true"
Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" QFormat="true"
Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="41" Name="Plain Table 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="42" Name="Plain Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="43" Name="Plain Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="44" Name="Plain Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="45" Name="Plain Table 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="40" Name="Grid Table Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="Grid Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="Grid Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="Grid Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="List Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="List Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="List Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Mention"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Smart Hyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Hashtag"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Normal Tablo";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:8.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:107%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri",sans-serif;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]-->
<br>
<div class="MsoNormal">
Hıdırellez</div>
<div class="MsoNormal">
Güle yürüdüm. Çok yağmur yağdı akşam, toprak çamur kokuyor.
Çamur, toprak kokusunun yoğun hali. Baygın baygın kokuyor. Kaygan, serin,
içindekileri gizleyen bir koku bu. Karanlık. Anlamak için koklamak lazım.
Avuçluyorum, avcumun içinde dalgalanıyor. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Avcumun içine sığsa, orada hapsedebilsem onu. Burnuma
götürmeye korkuyorum. Parmaklarımın arasındaki kayganlığın ne olduğunu
bilemiyorum. Bir salyangozdur belki. Yok, değil. Öyle olsa kabuğunu hissederdim, solucan
olma ihtimali daha yüksek. İçim ürperiyor. Salyangozu severken solucandan neden
korkuyorum; evi yok diye mi? Yuvasızlığından mı huylanıyorum? Hızından da
olabilir. İz bırakmayı sevmemesinden. Parçaladığında çoğalabilmesinden? Her neyse.
Neyi avuçladım ben? Birinin dileği bu belki? Birinin mahremi. Utana
utana yazdığı. Dilerken utandığı. </div><img id="id_6b7f_5031_fb9_e1c3" src="https://lh3.googleusercontent.com/-H3AODlk61QQ/WQ1xMVyVStI/AAAAAAAABBs/GTdhTXejoNwDiuSmqm4hqZSUQtRi1gbxACHM/%255BUNSET%255D" alt="" title="" tooltip="" style="width: 127px; height: auto;"> <div class="MsoNormal"><br>
<br></div>
<div class="MsoNormal">
Bazı insanlar dilemekten utanacak kadar suçludur. Ontolojik
suçlarla doğar, büyür ölürler. </div>
<div class="MsoNormal">
Gecenin bu saatinde ontolojik suçlarımdan aldığım cesaretle
avcumdakini ağzıma götürüyorum. Kokusu yok hâlâ.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Cansız bir tat bu. Tırnaklarımın arasına
dolan bu tortu, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>belki de binanın
bahçeciğinde altmış beş yıldır birikmiş her duygudan bir parça taşıyor.</div>
<div class="MsoNormal">
Mektup yazmak istiyorum. Alıcısı belli değil. Zihnim tanıdık
bir alıcı bulmaya çalışıyor. En azından bir adresi olsun, gönderebileyim.
Gönderilmemiş mektuplar insanın canını acıtıyor. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Adresi belli olmayanlara yazılan mektuplar
kadar sahibi belli olmayan adresler de hüzün veriyor gecenin bu saatinde. Bir
sürü keşke. Yazıldığı için suçluluk duygusuyla cezalandırılmış satırlara, suç
ortağı şarkılara saklanmış, gözüne kaçmış ve sulanmasına neden olmuş bir sürü
keşke. </div>
<div class="MsoNormal">
<br></div>
<div class="MsoNormal">
Keşkelerin geçmişte varolabilen canlılar olduğunu sanıyorsan (her
kimsen) yanılıyorsun. Keşkelerin üremesi için en elverişli mevsim şimdiki
zamandır. Bitimsiz eylem çekimiyle gecenin karanlığına gözünü dikip
umutsuzlukla bir güzel beslemelisin onları. Keşkeler narindir ancak hakikatli
bir korkak olmayı becerebilirsen, anılar saç diplerini yakacak kadar tenine
yapışıksa kolayca çoğalırlar. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Bir
bakmışsın, gülün her bir dalında onlarca keşke. </div>
<div class="MsoNormal">
<br></div>
<div class="MsoNormal">
Dallara eğilip dileklere bakıyorum. Kimi usulca gömülmüş, kimi cüretkâr, sere serpe dalgalanıyor; kendi halinde, irili
ufaklı dilekler. Kimi açmış, kimi tomurcuk. Solanlar da var içlerinde. Zamanlama
hatasına kurban olanlar. Başkalarının seçimlerinde kaybolanlar.. </div>
<div class="MsoNormal">
<br></div>
<div class="MsoNormal">
Bütün bu dilekleri
biliyorum. Hepsi aynı.Farklı sahiplerin köleleri. Dilek dediğin keşkenin gelecek zamanı. Büyümüş, serpilmiş hali. "Keşke" diyorum. "Keşke". Pişmanlık
değil, keşke. Yaşarken orada olamadığımız her an, gül dalından sarkan koca bir “keşke”
… </div>
<div class="MsoNormal">
Keşke diyorum (şu anda) bırakmasaydım. Elini, sigarayı,
inanmayı, kolesterol ilacımı, keşke daha çok baksaydım, parmaklarına, burnuna, siyah beyaz bakışlarına.
Gözlerini bilmiyorum. Bir kokun var mıydı? Düşler nasıl kokar hatırlamıyorum. Keşkeleri unutmak
ne güzel olurdu. Dilememek. Kâbus hatırlamakla başlıyor.</div>
<div class="MsoNormal">
<br></div>
<div class="MsoNormal">
Bu arada dışarıda yağmur Hâlâ Yağıyor. Toprak değil, çamur kokuyor.
Kıvam kokuyor; serin serin. Keşke sağanağı</div>
<div class="MsoNormal">
<br></div>
<div class="MsoNormal">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/cKptXnCAMok/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/cKptXnCAMok?feature=player_embedded" width="320" id="id_d129_371e_37d0_1ee1"></iframe><br>
<br>
Şimdi ben bunları niye yazdım? Bilmiyorum ama yazmasam çıldıracaktım. Sen
(her kimsen) iyi ki varsın. Dileklerin gülün dalında, bize emanet. Gülün
zamanlamasına, günün getireceklerinden daha çok inanırım bilirsin. Nereden
bileceksin ki? Neyse en azından bilirmiş gibi yap olur mu? Çok fazla
hatırlıyorum bu gece. Unutabileceğime inanmak istiyorum. Keşkelerin içindeki
vazgeçmişliğin, umuda dönüşme ihtimaline inanmak istiyorum. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>O yüzden dileklerimi, bozuk paralarımla
birlikte (yarın uğur parası olarak anılacaklar) kardeşlerinin yanına
iliştiriyorum. </div>
<div class="MsoNormal">
<br></div>
<div class="MsoNormal">
Tören bitti. Keskin bir öksürük sesi duyuluyor. Sıradaki
keşkeye yer vermem gerek.<span style="mso-spacerun: yes;"> Mateminden bir an olsun kurtulup pişmanlıklarını geleceğe ipoteklemek için sabırsızlanıyor. </span> </div>
<div class="MsoNormal">
<br></div>
<div class="MsoNormal">
Ne olur, başımı
yastığa koyduğumda bana kendini hatırlatma. Toprağın kokusunu bırak duyayım. Bırak unutayım yahu. Seni tanımıyorum
bile. </div>
Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-35318616655399206482016-06-12T11:48:00.002-07:002016-06-12T15:52:07.159-07:00Dudak BalonlarıBalonlardan korkarım. Patlar. Söner. En iyi ihtimalle elinden kaçıp gider.<br />
<br />
Çocukken aniden yoluna çıkar, gözlerin parlar. Parasızlık çeken baban, o iştahlı bakışlarını görüp üzülmesin diye yüzünü çevirip yoluna devam edersin.<br />
<br />
Doğumgününde sonsuza kadar seninle kalacağını sandığın bir balonun olur nihayet ama arkadaşlarından biri canı öyle istediğinden, onu patlatıverir. Seni üzdüğü için gözlerinde ağırladığı hazzı ve kendi gözlerinden kaçıp giden gözyaşını hatırlarsın. Nefes almadığını bildiğin halde balonunun canını yaktıkları için ağlarsın. Onu senden koparttıkları, yok ettikleri için. Bu, kayıpların insanı buluşlara yönelttiğine dair ilk dersindir, yerlere saçılan balon parçalarından minik dudak balonları yapmayı bu sayede keşfedersin. Parçaların bütünlerden küçük ama onlardan daha fazla ettiğini öğrenirsin; ufak ufak, türlü türlü, daha fazla sevmeyi. "Yadigar" sözcüğü hazinene eklenir. Balonundan arta kalan baloncukları kalem kutunda saklarsın. Kalem kutuları çocukların en değerli hazinesidir. Kokusunu sevip yarısını kemirdiğin silgi ile orada kucaklaşır dudak balonları, kokular birbirine bu sığınakta karışır.<br />
<br />
Kocaman olmuşsundur, kalemkutun bile kalmamıştır hayatta, miniminnacık bir çocuğun elinde, belli ki hiç oynamadığı, para kazanmak için tüketmeye can attığı balonlar görürsün, için burkulur. Senin cennetin olan çocukluk onun büyür büyümez kurtulacağını sandığı bir cehennemdir. Yüzünü çevirir, görmezden gelirsin kırmızı alevleri.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj8voMkGBjlWH0fMhQMMWdoPWDafNzoXqO2tCVqVdZ6H2k6hYH86Q90IoX4tJHpDRI8D4gg4-9PdSmqZQIU7EZlX2EIiJfgxu8GmitWxHnAe9Tuoxd5x0MgjxjsZSU9wJY6D1_Jf-PqYFJ/s1600/2016-04-10-13-40-25-985.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj8voMkGBjlWH0fMhQMMWdoPWDafNzoXqO2tCVqVdZ6H2k6hYH86Q90IoX4tJHpDRI8D4gg4-9PdSmqZQIU7EZlX2EIiJfgxu8GmitWxHnAe9Tuoxd5x0MgjxjsZSU9wJY6D1_Jf-PqYFJ/s320/2016-04-10-13-40-25-985.jpg" width="172" /></a>Yüreğin gökyüzü gibidir. Balonları her zaman kendine çeker. Davetkârdır,vaatkârdır, parçalı bulutludur mavisi. Ve balonlar şişirdiğin, söndürdüğün, patlattığın, ellerinden kaçıp giden sözcüklerindir. Sözcükler her mevsime, her zamana aittir. Balon görünce heyecanlanan ufaklık da, balon satan çocuk da, balonunu patlatan acımasız çocukluk arkadaşın da, o çocuktan balon alacak parası olmayan baba da bu sözcüklerle, göğe seslenir. Sözcükler balonlar kadar kırılgan, onlar kadar sağlam ve plastiktir. Ama öğrenmişsindir, plastikler de balonlar gibi gerçektir.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/ODQVkkxAIFo/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/ODQVkkxAIFo?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-46540844414906299472012-12-23T03:32:00.001-08:002012-12-23T03:32:52.972-08:00Tuna Ötenel sevenlere ve özleyenlere yeni yıl armağanıdır.<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="http://www.youtube.com/embed/nKfKMoLNqd0" width="459"></iframe>Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-13871818812004925942012-11-01T13:52:00.001-07:002012-11-01T13:52:16.279-07:00SESLİ DEFTER/BÜLENT ORTAÇGİL: "DEVRİMİ İÇSELLEŞTİREMEDİK"<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H2">Bülent Ortaçgil:</span></span><br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H1">‘</span><span class="H1">Devrimi içselleştiremedik</span><span class="H1">’ </span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0yjKNIIaUJQpedsdGwgFQ77XDUSKPDDNaLycAjHkhOHOLpOHle6YTpsk6_yjolZ9YWMtj2MeQb-xzXhiPw7IuT2MPTS5spf61H6yDgxf0itIDL0kDEkuLzJbH5Bh5o3O_DlFszNtI_ebb/s1600/ORTACG%C4%B0L-SEVG%C4%B02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0yjKNIIaUJQpedsdGwgFQ77XDUSKPDDNaLycAjHkhOHOLpOHle6YTpsk6_yjolZ9YWMtj2MeQb-xzXhiPw7IuT2MPTS5spf61H6yDgxf0itIDL0kDEkuLzJbH5Bh5o3O_DlFszNtI_ebb/s320/ORTACG%C4%B0L-SEVG%C4%B02.jpg" width="320" /></a></div>
<br /><br />
<br />
<br />
<b><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4">B</span><span class="H4">ülent Ortaçgil</span><span class="H4"> müzikte 40 yılı geride bıraktı. Bu süre boyunca Türkiye</span><span class="H4">’</span><span class="H4">nin
tarihi belki de defalarca baştan yazıldı. Ortaçgil tarihimize yalnızca
tanıklık etmedi; müziğiyle orada kendisine kalıcı bir yer de açtı.
Bülent Ortaçgil</span><span class="H4">’</span><span class="H4">le müzikten siyasete yaşam serüvenini ve bu serüvenin sahne arkası olarak da 89 yaşındaki Cumhuriyetimizi konuştuk.</span></span></b><br />
<table cellpadding="5" cellspacing="5" style="width: 100%px;"><tbody>
<tr><td>
<li><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><b><span class="H4"> Rotanız </span><span class="H4">“</span><span class="H4">denize doğru</span><span class="H4">”</span><span class="H4"> ama biz hareket durağından, Ankara</span><span class="H4">’</span><span class="H4">dan başlasak?</span></b></span>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4">Ankara benim için belli bir yaşa kadar son derece önemli. Orada doğdum, ilkokul 3</span><span class="H4">’</span><span class="H4">e kadar Anafartalar İlkokulu’nda okudum. Çocukluğum Ulus</span><span class="H4">’</span><span class="H4">ta geçti. Üç katlı kâgir bir evde. O evdeki </span><span class="H4">“</span><span class="H4">tahtaboş</span><span class="H4">”</span><span class="H4">
daha sonra <i>Değirmenler'</i>de kullanılmıştır. Dedem suyun öte tarafından
gelmedir. Sanıyorum Balkan Savaşı sırasında yer değiştirme ile gelmiş ve
bu ev tahsis edilmiş. Üst katta anneannemle dedem, orta katta biz, alt
katta akrabalar, taşlıktaki müştemilatta dedemin kız kardeşi otururdu.
Anlaşılan bir arada yaşamak aileyi koruma mekanizmasıydı</span><span class="H4">.</span></span><br />
<br />
</li>
<li><b><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> <span class="H4">Nasıl ayrıldınız Ankara</span><span class="H4">’</span><span class="H4">dan?</span></span></b>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4">9 yaşındayken, askeri tıp doktoru olan babamın görevi gereği ABD</span><span class="H4">’</span><span class="H4">ye gittik. 1 yıl sonra döndük. Dönüşün benim açımdan önemi Türkiye</span><span class="H4">’</span><span class="H4">ye
yapılan ilk jet seferiyle yolculuk etmekti. Giderken pervaneliyle 26
saat filan uçmuştuk. Uçak korkum ondandır. Sonra babam tayin oldu;
İstanbullu olduk. Deniz giderek daha büyük bir keyif olmaya başladı. Son
yıllarda hayatıma bir de Bozburun girdi.</span></span><br />
<br />
</li>
<li><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4"> <b>Son albümünüz <i>Sen</i> de deniz temalı</b></span><b><span class="H4">…</span></b></span>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4">Evet her şey denizle özdeşleşiyor, deniz yoluyla
anlatılıyor. Bozburun’da denizle iç içe yaşıyoruz. Nasıl tarif etsem
sana; az elementli bir yaşantı, çok değişken yok, kocaman bir deniz var,
çok büyük bir panoramadan ona bakıyorum. 15 kilometre öteyi görüyorum.
Bozburun</span><span class="H4">’</span><span class="H4">da hiçbir şey yapmam ama günün nasıl geçtiğini de bilmem.</span></span><br />
<br />
</li>
<li><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4"> <b>“</b></span><b><span class="H4">Hiçbir şey yapmam</span><span class="H4">”</span><span class="H4"> derken ne çok şey birikmiş. Artık açıkça nasihatler bile veriyor Ortaçgil şarkıları</span><span class="H4">...</span></b></span>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4">Nasihat verecek yaşa geldim; hayat birikimim oldu
demek ki. Aslında insan yönlendiren, insan şekillendirmeyi becerebilen
biri değilimdir.</span></span><br />
<br />
</li>
<li><b><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4"> “</span><span class="H4">Yönlendirme</span><span class="H4">”</span><span class="H4"> deyince müzik güçlü bir politika aracı olabiliyor. Müziğinizde politika nerede duruyor?</span></span></b>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4">Burası çok çözülmüş, çok berrak bir alan değil benim
hayatımda. Apolitik insan olmaz. Sanatta da kafandaki dünyayı algılama
özetine göre üretirsin. Ancak sanatın tamamen bir güncel politika
eleştirisi ya da politik bir güç olarak kullanılması bana hiçbir zaman
sevimli gelmemiştir. Bunu estetik olarak yüksek seviyede yapanlar
elbette var. Ben söylemek istediklerimi kendi sözlerimle anlatmayı
tercih ettim. Sosyal gerçekçiliğin dayatmalarına da inanmadım; doğru
müzik tariflerine de, </span><span class="H4">“</span><span class="H4">şartların gerektirdiği sanat</span><span class="H4">”</span><span class="H4"> lafına da. Müzikte devrimcilik notalarda aranmalı</span><span class="H4">.</span></span><br />
<br />
</li>
<li><b><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> <span class="H4">Yıllardır aynı ekiple çalıyorsunuz. Nasıl başardınız bunu?</span></span></b>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4">Çevrem mümkün olduğunca değişmesin isterim. Çocuklar
benim arkadaşım, kardeşim ama haddinden fazla beraber olmayız. Bu
başarıda benim payımı soruyorsan Türkiye</span><span class="H4">’</span><span class="H4">deki en demokrat insanlardan biri olmamdır.</span></span><br />
<br />
</li>
<li><b><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> <span class="H4">Peki toplum olarak demokrasiyle aramız nasıl?</span></span></b>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4Vd5eUm0M961rWz95qqT5LMl98P4Uw0dw5EUnnONOkcFlvU7WhM_E9kPcAWrfFKFmf44sh-TUmT6N7krJ9-dZ_sN7r0_PC9tdMz14jDvujnNRXuEN5zqKGDy8LtVF4Nvhyphenhyphenk0UFilShVT0/s1600/ORTACG%C4%B0L-SEVG%C4%B0.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4Vd5eUm0M961rWz95qqT5LMl98P4Uw0dw5EUnnONOkcFlvU7WhM_E9kPcAWrfFKFmf44sh-TUmT6N7krJ9-dZ_sN7r0_PC9tdMz14jDvujnNRXuEN5zqKGDy8LtVF4Nvhyphenhyphenk0UFilShVT0/s320/ORTACG%C4%B0L-SEVG%C4%B0.JPG" width="320" /></a><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4">Bence Türkiye bu işi çok içselleştiremedi. Devrimi
yapanlar devrim öncesi koşullarda yetiştiler. İnsanlar, kendi içinde
devrim yapmazsa, devrimin değiştirdiği dünyalar toplum tarafından
benimsenmiyor. Geçenlerde </span><span class="H4">Selahattin Duman </span><span class="H4">Türkiye</span><span class="H4">’</span><span class="H4">deki okuma seviyesi için 1+1+1 demiş. Toplumda uçurum var. Olaylara aynı bakmak, Cumhuriyeti aynı biçimde anlamak, müziği aynı</span><span class="H4"> </span><span class="H4">şekilde duymak mümkün değil.</span></span><br />
<br />
</li>
<li><b><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4"> 4+4+4 </span></span><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4">sizce</span></span><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4"> bu uçuruma çare olabilir mi ?</span></span></b><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4">Türkiye</span><span class="H4">’</span><span class="H4">de her şey intikam hesabına göre gerçekleştiriliyor. Bu formül de öyle. </span><span class="H4">“</span><span class="H4">Önce siz yaptınız, şimdi biz yapacağız</span><span class="H4">”</span><span class="H4"> anlayışı keskin ve yıkıcı. Ama ayrıntılarıyla bilmiyorum. Şunu söylememe izin ver; Türkiye</span><span class="H4">’</span><span class="H4">de herkes her işin uzmanı oldu. Ciddi bir dezenformasyon var. Herkes fikrini söylesin ama </span><span class="H4">Uğur Mumcu</span><span class="H4">’</span><span class="H4">nun dediği gibi, </span><span class="H4">“bilgi sahibi olmadan fikir sahibi </span><span class="H4">olanlar”</span><span class="H4">
kanaat önderi olmasın. Her tepkinin karşı tepkisi de olur. Dini inancı
kuvvetli olanlar taleplerinin karşılanmadığından yakındılar. Şimdi bir
şekilde çoğunluktalar. Kürt hareketi de böyle. Başka dile, kültüre sahip
insanları yok saymanın acısını çekiyoruz. Yine de şunu çok iyi anlamak
lazım. Cumhuriyet kurulmasaydı bölünmüş, işgal edilmiş hayatlar yaşıyor
olacaktık. İnsanı dünya seviyesinde düşünmeye, bilim yapmaya, estetik
kurmaya taşıyan Cumhuriyettir ve insanlar bazı</span><span class="H4"> </span><span class="H4">şeylerin değerini onu kaybedince anlar.</span></span><br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4">Bülent Ortaçgil'in son albümü <i>Sen'</i>den, <i>Sen Sorumlusun</i>... </span></span><br />
<b><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4"> </span></span></b>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/UkoOllIEptM?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="H4"><br /></span><span class="H4"></span></span></li>
</td></tr>
</tbody></table>
<table cellpadding="5" cellspacing="5" style="width: 100%px;"><tbody>
<tr><td><br /></td></tr>
</tbody></table>
Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-79715798584842756922012-08-10T08:33:00.001-07:002012-08-10T08:33:45.799-07:00SESLİ DEFTER-REDD: "ORTAM BİZİ BİR YERE İTMEYE BAŞLADIĞI ZAMAN DİRENÇ GÖSTERİYORUZ"<br />
<br />
<br />
<span class="h2">SESLİ</span> <span class="h2">DEFTER</span><br />
<span class="h3">Sevgican YAĞCI AKSEL</span><br />
<a href="mailto:sevgicanyagci@gmail.com?subject=YoreNet%20e-MEDYA%20$%7BTARIH%7D-$%7BYAYIM_ADI%7D-$%7BHKODU%7D">sevgicanyagci@gmail.com</a><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrwAqvaO0YGm1y4qvQr7xCE3g5ryWDFessrAKs-wC8FVQVU5KYxmWrlOsJW0ctbPSW3BuV5wJoYhWIGRuKvF_EJE-H3mDmtNxQlrWoLdhZ0nCWBFdTPEiMqEZM1S6nfui8J3oIZdLQ_tKS/s1600/hayat+ka%C3%A7%C4%B1k.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrwAqvaO0YGm1y4qvQr7xCE3g5ryWDFessrAKs-wC8FVQVU5KYxmWrlOsJW0ctbPSW3BuV5wJoYhWIGRuKvF_EJE-H3mDmtNxQlrWoLdhZ0nCWBFdTPEiMqEZM1S6nfui8J3oIZdLQ_tKS/s320/hayat+ka%C3%A7%C4%B1k.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<b><span class="h1">‘Ortam bizi bir yere itmeye başladığı zaman direnç
gösteriyoruz’</span></b><br />
<br />
<span class="h4">Birkaç ay önce çıkardıkları yeni albümleri Hayat Kaçık Bir
Uykudur ile müzikleri kadar cesur söylemleriyle de gündem yaratan <b>Redd</b>, Çankaya
Kent Konseyi Gençlik Meclisi tarafından düzenlenen “Sokaklar Gençlerindir”
etkinlikleri kapsamında Ankara’da konser verdi. Grup üyeleriyle müzik ve
politika ilişkisi ve günümüz Türkiyesi’nde sanatçının sorumluluğu üzerine
söyleştik.</span><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Symbol; mso-ascii-font-family: "Times New Roman";">·</span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span class="h4">Ankara’da çok seviliyorsunuz.
Siz nasıl buldunuz Ankara’yı?</span></b></div>
<span class="h4"><b>Doğan Duru</b>: Ankara dinleyicisini seviyoruz. Ankara çalmaktan
keyif aldığımız yerlerden biri. Açık havada böyle bir konser vermek güzel oldu.
Bizi tanıyan, tanımayan, tesadüfen yoldan geçerken arkadaşının çekiştirdiği
insanlar bizi dinlemiş oldular. Biz de elimizden geldiğince düzgün çalmaya
çalıştık. </span><br />
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Symbol; mso-ascii-font-family: "Times New Roman";">·</span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span class="h4">Grup müziği kadar toplumsal
duyarlığıyla da öne çıkıyor. Bu misyon nasıl oluştu?</span></b></div>
<span class="h4"><b>Doğan Duru</b>: Aslında bir misyon fikriyle yola çıkmadık. Daha
tepkisiz insanlar olabilirdik ama Türkiye o koşullara sahip değil. Sanatla
uğraşan insanların biraz da duyarlılığı varsa tepki göstermeleri gerekli.
Sanatta özgürlük, sanatçı için özgürlük çok önemli bir şey ve o zayıfladıkça
biz de tepki gösteriyoruz. Grup ilk kurulduğunda oturup gündemi konuşmazdık ama
şimdi gündem o kadar çetrefilli bir şekilde özgürlüğü kıskaca almış
durumda ki, sadece müzik yaparken değil, kendi aramızda konuşurken bile
reaksiyon göstermek zorunda kalıyoruz. Herkes korktuğu için de bize yüklenen
bir misyon gibi gelişti bu süreç ama aslında biz bireyler olarak toplumsal
hayatla ilişkimizi ketlemek isteyenlere tepki gösteriyoruz.</span><br />
<span class="h4"><b>Berke Hatipoğlu</b>: Bir de insanların o misyonu yükleyecek
birilerine ihtiyacı var. Kendileri gibi düşünenleri bulmak istiyorlar. Azınlık
olmaya başladık gitgide çünkü. Her gün bizleri daha kenara itmeye
çalışıyorlar. Belki de herkes birbirinden güç almaya çalışıyor.</span><br />
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Symbol; mso-ascii-font-family: "Times New Roman";">·</span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span class="h4">Sanatla politikayı birbirinden
ayrı tarif edenlere de bir güzel bir yanıt bu söyledikleriniz...</span></b></div>
<span class="h4"><b>Güneş Duru</b>: Sanat düşünen insanların yaptığı bir şey.
Düşünmenin kendisi politik bir eylem zaten. Bunu birbirinden ayırmak olmaz.
Burası Kuzey Avrupa ülkesi olsaydı farklı şeyler konuşuyor olurduk belki.</span><br />
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Symbol; mso-ascii-font-family: "Times New Roman";">·</span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span class="h4">Müzik serüveninize nasıl
yansıdı Türkiye’de yaşananlar? Bir kırılma olarak mı?</span></b></div>
<span class="h4"><b>Güneş Duru</b>: Kırılma diyemeyiz buna, bir süreç daha çok. İlk
albümü yaptığımızda 2005 yılıydı, AKP’nin 1. dönemiydi, özgürlükleri
beraberinde getirecek bir parti vaadiyle oradaydı. O zaman da sorunlar
vardı ama şimdiki kadar değil. Odaklandığımız şey müzikti, albüm yapmaktı.
2006’da yine Türkiye resminde bir değişik yokken, daha soyut ve ironik bir
kıpırdanma oldu. Sonrasında zaten askere gittik. 2007 senesinde askerden
döndükten sonra 21’i yaptık. Orada işte AKP’nin 2. dönemi başladı ve parti,
tabanını ve cemaati mutlu etmek için adımlar attı. O adımlar özgürlükleri
törpüleyen şeylerdi. Biz de sessiz kalmadık. 3 yıl geçti aradan bu albümü
yaptık, arkada da AKP’nin 3. dönemi var, hepimizin bildiği referandum süreci,
“yetmez ama evet”ler… İşte bu süreçte sadece rövanş duygusu değil, bütün
muhaliflere yönelen bir tutum ortaya çıktı. </span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Symbol; mso-ascii-font-family: "Times New Roman";">·</span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b><span class="h4">Siz korkmuyor musunuz
muhaliflere yönelen bu tutumdan, müzik endüstrisinin sizi dışlamasından?</span></b></div>
<span class="h4"><b>Berke Hatipoğlu:</b> 1996-97’de birlikte çalmaya başladık,
enteresan bir şeye tanıklık ettik, canlı müzik yapan gruplar birbirine benzer
bir hal alıp aynı repertuvarı çalmaya başladılar. Yalnız o repertuvarla iş
bulur hale geldiniz. Biz o dönemde kendimizi bu furyaya kaptırmamak için
pazartesi-salı günleri, kimsenin çalmadığı şarkıları çalan bir grup olduk.
Biraz dışına itildik evet. Bir bar grubu olarak popüler olmadık. Sonra iş DJ
müziğine kayınca Taksim’e de küstük, 2-3 yıl bir yerde çalmadık. O zamanlar bir
rock grubunun kendi şarkılarıyla albüm çıkarma olasılığı yüzde 20 filanken bu
mümkün oldu ama. Hepimizin ortak kişisel özelliği sanırım, biraz inatçıyız.
Ortam bizi bir yere itmeye başladığı zaman direnç gösteriyoruz. Aslında rock
müziğinin doğasında protest bir yan vardır ama Türkiye’deki rock grupları
genelde ticari kurumların tavrına daha ortaklar.</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Symbol; mso-ascii-font-family: "Times New Roman";">·</span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b><span class="h4">Albümleriniz internetten de
dinleniyor. Tercih mi bu?</span></b></div>
<span class="h4"><b>İlke Hatipoğlu</b>: O bizden bağımsız gelişiyor, yapımcı
denen bir faktör var. Müziğinizin nasıl dağılacağını, dijital olarak nasıl
satılacağını yapımcı ve sektör belirliyor. Plastik CD’nin ortadan kalkacağını
söylüyorlar mesela. Yani pek sanatçının inisiyatifinde olmayan konular.
Endüstrinin durumu karışık. Sponsorlar önemli faktörler. Onlar sayesinde
konserler, albümler olabiliyor, klipler çekilebiliyor. Sanatçı hakları
açısındansa meslek birliklerinin daha etkin olması gerekiyor ama kendi
varlığından memnun olan insanlar, değişiklik yapmaktan da kaçınıyorlar. </span><br />
<br />
<br />
<b><span class="h4">Tadımlık REDD</span></b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.redd.com.tr/album/hayat-kacik-bir-uykudur/">http://www.redd.com.tr/album/hayat-kacik-bir-uykudur/</a></div>
<br />
Cumhuriyet Ankara eki, 8 Ağustos 2012 <br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/hpnxd25cRts?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/6a2RNgtwFY0?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-58078102412921386882012-07-18T00:48:00.001-07:002012-07-22T07:20:52.307-07:00SESLİ DEFTER: FATİH ERKOÇ: "Gençler caza daha yakın"<span class="H2">SESLİ </span><span class="H2">DEFTER</span><br />
<br />
<span class="H3">Sevgican </span><span class="H3">YAĞCI AKSEL
</span><br />
<br />
<br />
<br />
<a href="mailto:sevgicanyagci@gmail.com?subject=YoreNet%20e-MEDYA%20$%7BTARIH%7D-$%7BYAYIM_ADI%7D-$%7BHKODU%7D">sevgicanyagci@gmail.com</a>
<br />
<br />
<br />
<span class="H1">‘Gençler caza daha yakın’</span><br />
<br />
<span class="H4">Besteci, yorumcu ve birçok enstrüman çalan </span><span class="H4">Fatih Erkoç</span><span class="H4">, özellikle trombonuyla caz müziğinde
dünya çapında bir yeteneğe sahip olduğu bilinen bir müzisyen. Yeteneği, farklı
müzik türlerindeki üretkenliği ve mütevazı kişiliği ile her kesimden
dinleyicinin hayranlığını kazanan sanatçı, göz önünde olmaktan çok denizde
teknesiyle özgürlüğü kovalamayı seviyor. Elli yıldır müzikle uğraşan Erkoç, son
albümü </span><span class="H4">“</span><span class="H4">Babamdan Miras</span><span class="H4">” </span><span class="H4">ile Türk sanat müziği sevenlerin de beğenisini
topladı. Albüm sanatçının yorumu kadar, seçtiği eserler, sazlar ve vokallerin
yüksek performansıyla da dikkat çekiyor. </span><br />
<br />
<span class="H4"> </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjePVERpt-8sOE5-5kGSw3sW38sF7NRosZ5k1MwGTYkLoddIrwxzbl9p4liZLIDx83I8d9RMSez-qvr-MfkrlaHjJa4GpTRrYsnUgTlyZEy9k9AbzHH6d2VvZSjBRSV6ODn_G3XNluwaJm9/s1600/babamdan+miras.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjePVERpt-8sOE5-5kGSw3sW38sF7NRosZ5k1MwGTYkLoddIrwxzbl9p4liZLIDx83I8d9RMSez-qvr-MfkrlaHjJa4GpTRrYsnUgTlyZEy9k9AbzHH6d2VvZSjBRSV6ODn_G3XNluwaJm9/s1600/babamdan+miras.png" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<li><span class="H4"></span><span class="H4">“Babamdan Miras”</span><span class="H4">
adıyla bile çok şey anlatıyor. Babanız Udi </span><span class="H4">Hasan
Erkoç</span><span class="H4">’</span><span class="H4">a ithaf etmişsiniz...
Babanızdan ve o günlerden söz eder misiniz, neler çalınırdı evde?</span><span class="H4"> </span>
<br />
<span class="H4">Babam Hasan Erkoç bir ud sanatçısı idi. Evde onun birçok taş
plağı vardı. Hepsi de Türk sanat mûsikîsinin (TSM) harikulade eserlerini içeren
taş plaklar. Ben o plakları dinleyerek ve babamın bana 3-4 yaşlarımdayken hediye
ettiği kemanla onları taklit ederek büyüdüm. İlkokuldan sonra İstanbul Belediye
Konservatuvarı’na girene dek böyle devam etti. Tabii ki kemanı biraz
ilerlettikten sonra babamla birlikte bazı eserleri çalardık. Evde bu sözünü
ettiğim taş plaklardan ve benim gıygıyımdan başka bir de dayım </span><span class="H4">Sami Kesim</span><span class="H4">’in arada bize ziyarete geldiğinde
söylediği eski TSM eserleri dinlenirdi. Bazen de babamın talebeleri ile yaptığı
dersler...</span><span class="H4"> </span><br />
<span class="H4"></span><br />
<br />
</li>
<li><span class="H4"></span><span class="H4"></span><span class="H4">Doğan
Hızlan</span><span class="H4"> yorumculuğunuz için seneler önce </span><span class="H4">“Hançeresinde Türk müziğinin lezzetini taşıyor”</span><span class="H4">
diye yazmıştı. Etkileyici bir ifade...</span><span class="H4"> </span>
<br />
<span class="H4">Öncelikle, çok saygıdeğer Doğan Hızlan beyefendiye bir kez
daha teşekkürü bir borç bilirim. Ben, hangi tarz müzik yorumlanacaksa, o tarzın
gerektirdiği duyguyu karşıya yansıtmanın gerektiğine inanırım. TSM’de de öyle.
Ancak bazı pop şarkıcıları bu eserleri pop gibi yorumluyorlar. Bu müzikler bizim
öz müziklerimiz, bunların gelecek kuşaklara doğru bir şekilde aktarılması
gerekir. Babamdan Miras’ın zamanlaması biraz geç oldu ama sonunda oldu ya, olsun
ben mutluyum. </span><br />
<span class="H4"></span><br />
<br />
</li>
<li><span class="H4"></span><span class="H4">Albümü hazırlarken nelere özendiniz?
İyi bir TSM albümünü kaliteli kılan nedir?</span><span class="H4"> </span>
<br />
<span class="H4">Öncelikle gerekli olan şey, tüm albümlerde dinleyicinin bir
içtenlik bulmasıdır. Bu albümün makamsal olarak bir bütünlüğe sahip olmasına
özen gösterdim. Bir de saz arkadaşlarımın TSM’yi en doğru icra eden
müzisyenlerden olmasına elbette... Ayrıca, eserlerin notalarının en doğru
olanlarını bulup, onların doğruluklarını onayladıktan sonra kayıtlara başladım.
İyi bir TSM albümünü kaliteli kılan şey, abartıya kaçmadan, eserlerin doğru bir
şekilde yorumlanması ve kayıt edilmesidir kanımca.</span><span class="H4">
</span><br />
<span class="H4"></span><br />
<br />
</li>
<li><span class="H4"></span><span class="H4">Pop müzikteki başarınıza rağmen en
sevdiğiniz müzik türü olarak tanımladığınız cazdan hiç vazgeçmediniz. Nedir bu
cazın cazibesi?</span><span class="H4"> </span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span class="H4">Caz bir insanı en özgür kılan müzik türüdür. Başka hiçbir
müzikte, caz müziğinde var olan doğaçlama yoktur. Halk için anlaşılması pek
kolay olmayan bir sanat dalı olduğundan, diğer bazı basit müzikler kadar revaçta
değil caz. Ancak, klasik Batı müziğinde olduğu gibi, caz da insanların
niteliklerini geliştirebilecek olan bir müziktir. Bence bütün müzisyenler caz
çalabilmelidirler... Umarım bir gün bu hayalim gerçek olur. </span><br />
<br />
</li>
<li><span class="H4"></span><span class="H4">Eskiden gençler caz müziğine daha
yakınmış sanki. Doğru mu?</span><span class="H4"> </span>
<br />
<span class="H4">Ben öyle düşünmüyorum... Bugünkü gençler, eskisinden daha
yakınlar caz. Çok iyi çalan birçok genç caz müzisyeni var şimdi. Bütün dünya
avuçlarında. Her iyi müzisyeni dinleyebiliyorlar ve iyi cazcı oluyorlar. Ancak
cazı bilmeyenlere sevdirmek gerekir. Yakında Bursa’da bir müzik okulu açacağım,
kısmetse eylülde, bu okuldaki öğrencilere, cazın önemini anlatıp, onların da caz
çalabilen müzisyenler olmalarını sağlamaya çalışacağım. </span><br />
<span class="H4"></span><br />
<br />
</li>
<li><span class="H4"></span><span class="H4">Türk müziğiyle cazı
harmanlamak</span><span class="H4">…</span><span class="H4"> Nasıl bakıyorsunuz bu
tür denemelere? </span><span class="H4"></span>
<br />
<span class="H4">Tabii ki ikisi farklı şeyler. Hem otantik olarak kalmalılar,
hem de sözünü ettiğiniz denemeler olmalı. Örneğin benim de öyle bir projem var.
Ud ile çalmayı planladığım bestelerim var. İçinde caz nosyonlarının da olduğu,
doğaçlamaya ve virtüözlüğe yönelik bir çalışma. </span><br />
<span class="H4"></span><br />
<br />
</li>
<li><span class="H4"></span><span class="H4">Bir denizsevere zor soru: Fatih Erkoç
Ankara</span><span class="H4">’</span><span class="H4">yı nasıl bilir? </span><span class="H4"> </span>
<br />
<span class="H4">Ankara’nın benim yaşamımdaki yeri çok önemlidir. Gerçek caz
çalmaya Ankara’da askerliğimi yaparken, rahmetli </span><span class="H4">Erol
Pekcan</span><span class="H4">, rahmetli </span><span class="H4">Kudret Öztoprak,
Nejat Cendeli</span><span class="H4"> ve sevgili </span><span class="H4">Tuna Ötenel
</span><span class="H4">ile başladım. Onlar benim öğretmenlerimdir. O zamanlar
(1973-75) Ankara çok sanatsal bir şehirdi. Hem askerlik, hem para kazanmak ve
hem de caz çalıp söylemek... Bir müzisyen daha ne ister? Ama bir de şu gerçek
vardır malesef: </span><span class="H4">“</span><span class="H4">Ankara</span><span class="H4">’</span><span class="H4">nın nesi güzeldir?</span><span class="H4">”
</span><span class="H4">sorusuna yanıt olarak </span><span class="H4">“</span><span class="H4">İstanbul</span><span class="H4">’</span><span class="H4">a geri
dönüşü</span><span class="H4">” </span><span class="H4">derler. Yanlış, İstanbul
yerine Bodrum olabilir. </span><br />
</li>
<br />
18 Temmuz 2012<br />
Cumhuriyet Ankara eki<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/6FqWpwzg-1k?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-64643816088213661232012-06-28T06:21:00.001-07:002012-06-28T06:21:54.805-07:00SESLİ DEFTER: ÇİĞDEM ERKEN<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Normal Tablo";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:shapedefaults v:ext="edit" spidmax="1026"/>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:shapelayout v:ext="edit">
<o:idmap v:ext="edit" data="1"/>
</o:shapelayout></xml><![endif]-->
</div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">“Ankara bana müzisyen kimliğimi armağan etti”</b></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Çiğdem Erken</b>, Ankara Devlet Konservatuvarı ve B.Ü. Müzik ve Sahne
Sanatları Fakültesinde eğitim gördü, dersler verdi. Mesleğine İstanbul’da devam
ediyor. Uzun yıllardır tiyatro müziği ile ilgilenen piyanist ve besteci, Geçen
yıl ilk albümü <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Kız Kafası</b>’nı
çıkardı. Sonrasında “Türkiye’nin kadın ozanı” olarak anılmaya başlayan Çiğdem
Erken devam niteliğinde olan 2. albümünü sonbaharda Ada Müzik’ten yayınlamaya
hazırlanıyor. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Kız Kafası’nın başarısını neye bağlıyorsunuz? Bu albümün olmazsa
olmazları nelerdi? </b></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRJfhQKnhlULQHg6Iv3SrkzfvhEUtkJr032rctrit1XdOygBRze_vzZGlSwQSp7WMoDzeIxfGdFGa4oIUF5YyN4Ae3HqVo8hed7FwpllYaQbC41SD0pByy1RV5KlbedALhNJOfHIh2X3nT/s1600/%C3%A7i%C4%9Fdem+erken-alb%C3%BCm.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRJfhQKnhlULQHg6Iv3SrkzfvhEUtkJr032rctrit1XdOygBRze_vzZGlSwQSp7WMoDzeIxfGdFGa4oIUF5YyN4Ae3HqVo8hed7FwpllYaQbC41SD0pByy1RV5KlbedALhNJOfHIh2X3nT/s1600/%C3%A7i%C4%9Fdem+erken-alb%C3%BCm.jpg" /></a>Kız Kafası uzun zamandır
kafamda tasarladığım bir albümdü. Hayata geçirme aşamasında karşılaştığım zorluklar
albüme olumlu anlamda bir katkı sağladı sanki. Şarkılar piştikçe pişti. Hoşuma
gitmeyen her türlü kaydı çöpe attım. Yeniden yapmaktan çekinmedim. Yine de eğer
bir başarıdan söz ediyorsak, bence o şarkılarımın kalp ve damar sistemine olan
yakınlığından olabilir. Hayatı hiç korkmadan dibine kadar yaşamaya meyilli bir
insanım. Hayatın diğer alanlarında olduğu gibi aşkta da komut almayı sevmem.
Birini çok seversem onun ne hissettiğine çok takılmadan kendi içimde başka bir
dünya kurarım. Bütün bu hissettiklerimi çekinmeden yazdım. Herkesin hayatından
geçen hikâyeleri ben re minör bir eda ile sundum. Benim için aşk şarkıları ile
dolu bir albümün yegâne olmazsa olmazları, hissiyatı ve dramaturjik yapısı
sağlam sözleri ve zihinde özgün bir etki yaratabilen tınılarıdır. Realizasyon
aşamasında iyi kayıt, iyi müzisyenler olması da çok önemli tabii ki ama benim
için önce şarkı gelir.</div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Albümdeki şarkılar önce sosyal medyada yayınlandı ve binlerce kez
dinlendi. Teknoloji müzik sektörünü nasıl dönüştürüyor sizce? </b></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Albüm öncesi sosyal medyada
yakaladığım başarı olmasaydı belki akademik yaşantımın çetrefil yolları
arasında bu şarkıları yavaş yavaş unutabilir, paylaşma enerjimi yitirebilirdim.
Tesadüfen açtığım bir myspace hesabı sayesinde şarkılar büyük talep görmeye ve
elden ele yayılmaya başladı. Bende bu kadar yayılacaksa bari iyi kayıtlar
yayılsın dedim ve yola çıktım. İnternet bir yandan büyük bir şans hem
dinleyenlerin bize, hem de bizlerin onlara ulaşması açısından. Ama öte yandan
müzisyenin gerçek yaşam alanı olan sahne performanslarını ve albüm satışlarını
olumsuz etkiliyor. Konu sadece maddiyat ile de ilgili değil. Özene bezene
hazırladığım o albümü beni dinleyen insanların elinde tutması, kütüphanelerinde
bana da bir yer açması beni çok mutlu ediyor. İnternette yüz binlere ulaştım.
Ama kanlı canlı durumları hayatın her alanında tercih ederim.</div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Türkiye’de tiyatro müziğini nasıl değerlendiriyorsunuz? Bu müziklerin
de albümlerini dinleyemez miyiz?</b></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Tiyatro benim evim. Orada çok
mutluyum ama yokluk içindeyiz sanki. Bugünlerde tiyatronun özellikle devlet eli
ile gördüğü baskı yüzünden kendimi dışlanmış ve moralsiz hissediyorum. Çok
takdir gördüğümüz söylenemez, para zaten yok bu meslekte. Yine de tiyatro
müziği son yıllarda ülkemizde gelişme içinde. Yine de film ya da dizi müziği
benzeri bir rant yakalaması kolay değil. Dünyadaki örneklere baktığınız zaman
da soundtrack piyasası ve müzikallerin kayıtlarının paylaşıma sunulması
arasında büyük bir fark görebilirsiniz. </div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Sizin böyle bir projeniz var mı?</b></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Kendi adıma önümüzdeki
yıllarda tiyatro müziklerimi bir albümde toplama planım var ama paylaşım
beklentisi yüksek düzeyde olmayacaktır. Cep telefonunun Kral Lear için yazdığım
bir ağıtla çalmasını anlamlı bulacak çok insan olduğunu sanmıyorum. Artık satışların
çoğu yüzyılın icadı cep telefonu için sanırım. </div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Herkes sizi “kadın ozan” olarak nitelendiriyor. Bu tanım edebiyatla
sıkı ilişkiyi de akla getiriyor. </b></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Özellikle romantik Türk
şiirinden ve Anadolu âşıklarının dilinden çok etkilendiğimi söylemeliyim. Çocuk
yaştan beri <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Ümit Yaşar</b> ile başlayan
ve <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Metin Altıok</b>’a kadar uzanan şiir
okuma alışkanlığım en azından kendi yazdıklarımı anlamlandırabilmem adına bana
çok şey kattı. Ayrıca <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Shakespeare</b>’in
şiirsel anlatımları ve <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Brecht</b>’in
korkusuz ve bir o kadar gerçekçi dili, müzik cephesinden ise <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Bach, Schumann, Chopin</b> ve <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Brahms</b>’ın yaklaşımları çok önemlidir
hayatımda. Bu “Kadın Ozan” nitelendirmesi de hayatımda aldığım en büyük
iltifattır bu arada. Şarkılarımla ozanlara selam çakıyorum.</div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Son olarak size “Çiğdem Erken’in Ankarası”nı sorsam?</b></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Ankara bana müzisyen kimliğimi
armağan etti. Orada unutulmaz öğrencilik anılarım, ilk gençliğim var. Tiyatroya
orada başladım. Ustam <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Yücel Erten</b>
ile Ankara’da tanıştım. Hayat orada başladı bir nevi. Ben Ankara’ya
İstanbul’dan değil 40 yaşımdan bakıyorum. Yeri gönlümde her daim baki kalacaktır.</div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Çiğdem Erken'den Laleler.... </div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/O39n9Mj9yX4?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Cumhuriyet Ankara, 28 Haziran
2012 (oynanmış versiyon)</div>Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-71758327110834734892012-06-10T08:30:00.006-07:002012-06-10T08:32:15.215-07:00A FUNKY SUNDAY WITH CEM AKSEL<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/t6oSncrSp-c?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=t6oSncrSp-c">http://www.youtube.com/watch?v=t6oSncrSp-c</a>Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-88179526566658878612012-05-23T05:17:00.001-07:002012-05-24T09:36:23.426-07:00SESLİ DEFTER: SİBEL KÖSE: "Müziğin sanattan çok maddiyatla değerlendirilmesine üzülüyorum"<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1xEGd9TlsUU2bHOnp0gXx4rudTMThyiTq4sinCOpZaAU19S2xh97HoLVI8PGDtEsqLl0ZwUsKSrzwfHA7hh-R_ivzgNIRhqgBPJNhYuEDqKahFUau9Gq80sKYcHC9Z3VauydTSdl2J8E8/s1600/teomancimit02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1xEGd9TlsUU2bHOnp0gXx4rudTMThyiTq4sinCOpZaAU19S2xh97HoLVI8PGDtEsqLl0ZwUsKSrzwfHA7hh-R_ivzgNIRhqgBPJNhYuEDqKahFUau9Gq80sKYcHC9Z3VauydTSdl2J8E8/s320/teomancimit02.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Sibel Köse/C-Teoman Cimit/Yüzkumbarası Projesi</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 14pt;">Müziğin sanattan çok maddiyatla
değerlendirilmesine üzülüyorum… </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Ankaralı Sibel Köse, ODTÜ Mimarlık eğitimi
aldığı 80’li yıllarda caz söylemeye başladı. 20 yıldır Türkiye’yi dünyaya
tanıtıyor. Türkiye’de çıkacak albümü
için Türkçe sözler karaladığını söyleyen şarkıcı, mesleğinin yan etkisini “<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Benim için en önemli olan duygudur.
Şarkılarla sürekli duygunu kurcalıyorsun ve gündelik yaşamda da bunu
bırakamıyorsun</i>” diyerek tanımlıyor. </b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Cazla tanışmanız nasıl oldu?</b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Okul
yıllarında TED Ankara Koleji’nde koroda ve Amerikan Folk grubunda söylüyordum.
Radyodaki programları takip eder, şarkıları ezberlerdim. Ablam Deprem Araştırma
Bölge Müdürlüğü'nde çalışıyordu, daha sonraları hocam olan <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Josef Kubin</b>’le Doğu'da bir yere gitmişlerdi. Orada kasetler karışmış,
eve <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"> Ella Fitzgerald</b>’ın bir kaseti geldi ve
dinlemeye başladım. Sırf scat (vokalistlerin anlamsız heceler kullanarak
yaptıkları bir doğaçlama tekniği) bir parça olan <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Airmail Special</i>’ı duyunca “Ne yapıyor bu kadın!” diye çıldırdım.
Defalarca dinledim şarkıyı. Sonra caz parçalarına, şarkıcılara merak saldım.
Kuğulu Pasajında plakları kasete çeken Archives adlı bir dükkân vardı.
Keşfettiğim müzikleri onlara buldururdum. Beni görünce "eyvah yine
geldi" diyorlardı belki de. </div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Şarkıcı olmaya çocukken karar vermiştiniz
demek?</b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Aslında
tiyatrocu olmak istiyordum. Lise yıllarında <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Carson McCullers</b>'ın <i style="mso-bidi-font-style: normal;">The
Member of the Wedding</i> adlı oyununda oynadım. İlk defa siyahi bir karakterin
önemli bir rolde olması açısından çok önemliymiş meğer bu oyun, sonradan
öğrendim. O zenci dadı rolünde bir şarkı
söylemiştim. Sonra ODTÜ Mimarlık Bölümünü kazandım. Bir yandan tiyatro
devam etti, bir yandan Merve Erdal ile birlikte <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Mehmet Kütükçüoğlu</b>'nun kurmuş olduğu grupta söylemeye başladık.
Erdal ve Metin Paksoy, Tevfik Bultan, Sertaç ve İhsan Akyüz bu grupta yer alan
müzisyen arkadaşlarım. 1986-87 yıllarıydı, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Tuna
Abi</b>'yi (Ötenel) dinlemeye gidiyorduk. Zamanla onların grubuyla da söylemeye
başladım. Sonra <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Janusz Szprot</b> geldi.
Polonyalı cazcılarla konserler, seminerler düzenlediler. Janusz beni Polonya'ya
bir yaz okuluna çağırdı. 1.Körfez Savaşı günleriydi. Daha sonra tekrar gittim
ve orada bir yarışma kazandım, festivallere gittim, buraya gelen orkestralarla
çaldım, albümler kaydettik. O günden sonra hep gidip geldim. </div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">90’larda Ankara’da kimler vardı?</b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Tuna Ötenel,
Murat Ulus, Tamer Sağlam, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Yahya Dai</b>,
<b>Zafer Gerdanlı, Alper Yılmaz, Canan Aykent, Kamil Erdem, Tuluğ Tırpan, Janusz
Szprot, Murat Arkan, Nusret Gürs </b>beraber yıllarca muzik yaptığımız
arkadaşlarım, özellikle Mimarlar Derneği’nde uzun süre çaldık. <b>Eren-Murat Artu</b>
ve <b>Alageyik-Emin Mahir Balcıoğlu</b>’nun başlattığı Mimarlar Derneği Lokali bu
anlamda caz müziğine kucak açmış oldu uzun yıllar. <b>Mahmut Yalay </b>ve <b>Çağlayan
Yıldız</b> bir dönem Ankara’daydılar. <b>Durul Gence</b> konserlerinin yanısıra üniversite
ve kültür merkezlerinde caz üzerine sunumlar da yapardı sık sık. Askerliği
döneminde <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">İmer Demirer </b>ve<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"> Ayşe Gencer </b>de Ankara’da oldular.
Bilkent’teki seminerlerde <b>Sarp Maden, Cengiz Baysal’</b>la ilk kez beraber
söyledim. <b>Alpay</b>’ın mekanı Karpiç’te de <b>Hakan Caneroğlu, H.Barış Kıratlı, Gökhan
Somel, Bilgehan Erten, Bahadır Şener, Teoman</b> gibi pek çok değerli müzisyen yer
alırdı, <b>Volkan Öktem</b>’le orada tanıştık örneğin, daha sonra İstanbul’da farklı
projelerde beraber çaldık. Benim de bir dönem solistliğini yaptığım Mezzoforte,
<b>Kamil Erdem</b>’in kurmuş olduğu Asiaminor şu anda aklıma gelen gruplar. Eylül Bar,
Karpiç, Mimarlar Derneği, Jubilee, Gece Bar, Manhattan, Replik, Barduck, A Bar,
Siyah Beyaz, Beyaz Ev, Sting, Tenedos o dönemin kimi hala devam eden ve müzik
yapılan mekanlarıydı. <b>Ersun Çavuşoğlu, Çetin</b> ve <b>Yasemin</b> kendi gruplarıyla sahne
alırlardı. Blues ve rock müzik yapan gruplardan <b>Süleyman Bağcıoğlu</b> Blues Band,
<b>Cemal Abi </b>ve <b>Mustafa Hadi Dedi</b>, <b>Mehmet Acet </b>ve grubu, Anonim yine o dönem çalan
gruplardandı. <b>Gürol Ağırbaş</b>’ın Bas Şarkıları albümünün ilk prova ve konserleri Ankara’da olmuştu <b>Cem
Aksel, Vural Şerifoğlu, Ozan Doğulu</b> bu projede yer aldılar. <b>Selçuk Sun</b> da dönem
dönem çalardı. Bazı yabancı sanatçılar da vardı <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Edi ve Dave, Joe Lee Wilson</b>, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Larry
O'Neal gibi</b>. Opera bünyesinde <b>Ünal Algın</b>’ın başlattığı Ankara Pop Grubu
kuruldu, ben de solistliğini yapmıştım. Janusz Szprot’un girişimleriyle
gerçekleşen Polonyalı ve Türk caz yıldızlarının yer aldığı Polonya Türk Caz
Grubu yine o dönem içinde yer aldığım önemli organızasyonlardan. Tuna Ötenel,
İmer Demirer, <b>Neşet Ruacan, Okay Temiz</b> gibi ülkemizin caz ustaları <b>Jan
Ptaszyn Wroblewski, Henryk Majewski, Andrzej Jagodzinski, Henryk Miskiewic</b>z
gibi Polonya cazının usta müzisyenleriyle biraraya geldiler bu projede. Yine
aynı yıllarda kurulan Ankara Caz Derneği de pek çok önemli projeye imza attı ve
şu anda her sene düzenlenmekte olan Ankara Caz Festivali gerek sanatçı gerek
izleyici olarak katilmaktan gurur duyduşum uluslararası bir organizasyon. Bugün
festivalin ve üniversite konserlerinin yanısıra
Cer Modern, Samm’s, Ruhi Bey ve Fige’de önemli caz performansları oluyor
bildiğim kadarıyla.</div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Sizden başka kadın şarkıcı da yokmuş Ankara’da,
zor olmuyor muydu? </b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Şarkıcı vardır
da caz söyleyen pek yoktu. Zorluyordu bazen. Oldukça genç yaşlarda şarkı
söylemeye başladım. Yaşça benden büyük, müzisyen abilerimle söylüyordum. Bir yandan öğrencilik sürüyordu, sonrasında
Sanart - Türkiye’de Görsel Sanatları Destekleme Derneği’nde yarı zamanlı
çalıştım, aynı dönemde haftada üç gün, bazen aynı gece iki farklı mekanda şarkı
söylüyordum. O dönem İstanbul’dan <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Nükhet
Ruacan</b>, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Ayşe Gencer, Ayşegül
Yelşilnil</b> gelirlerdi bazen konserler için. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Yıldız İbrahimova’</b>nın Türkiye’ye geldiği dönem aynı zamanda. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Nükhet Aruca</b> varmış ben söylemeye
başlamadan önce, 28 yaşında gencecik vefat etmiş ne yazık ki. Ne kadar değerli
bir şarkıcı olduğunu daha sonra dinlediğim kayıtlarından biliyorum. <b>Önder
Focan</b>’la söylemeye başlamıştım zaman zaman İstanbul’da. 1997 yılının sonlarına
doğru sevgili dostum Ajlan’ın da desteğiyle yavaş yavaş İstanbul’a
taşındım. </div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Yurtdışındaki atmosferi de iyi bilen bir
caz şarkıcısı olarak Türkiye’de cazcı olmak nasıl?</b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Yurt dışında,
eğer öyle bir önyargı olsa bile performansınızın ardından bunu
kırabiliyorsunuz. Dünyanın değişik yerlerinde farklı organizasyonlar içerisinde
yer aldım. Dünya çapında çok değerli müzisyenlerimiz var ve kendi ülkelerinde
"bizim oğlan" muamelesi gördüklerini düşünüyorum. Örneğin buraya konsere gelen yabancı müzisyenlerin,
konser sonrası jam session’ın ardından piyanonun başında <b>Tuna Ötenel</b>’den o gece
çalınan herhangi bir caz standardının akorlarını izlemelerine kaç kez şahit
oldum. Cazdan bihaber insanların söz sahibi olduğu durumlara canm sıkılıyor,
müziğin sanattan ya da maneviyattan çok maddiyatla değerlendirildiğini gördüğümde üzülüyorum.
‘Ne iş yapıyorsunuz’ diye sorduklarında ‘caz söylüyorum’ cevabı, sorana da bana
da eğlenceli anlar yaşatıyor kimi zaman, örneği az çünkü.</div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Cazcılar yetiştiriyorsunuz, atölyeler
düzenliyorsunuz. Neler öğütlersiniz gençlere?</b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Yıllardır
şarkı söylediğim yolda arayıp bulduklarımı ilgilenen arkadaşlarımla paylaşmak
heyecan veriyor ama eğer benzer bir yola çıkmamışlarsa bu deneyim çok da
kolaylıkla aktarılamıyor. Eskiden bir şarkıyı öğrenmek için bir kaseti
defalarca dinlerdik ama o şarkı öyle sağlam yerleşirdi ki. Teknoloji güzel
fakat her şey çok hızlanıyor, işin romantizmi kaçıyor. Bu tabii şarkı
söyleyenleri de etkiliyor. Atölyemizde caz standartlarını söylüyoruz. 3 hafta
sonra daha kendinden hiçbirşey katmadan “ben sıkıldım bu şarkıdan” diyebiliyor
bazı arkadaşlarım. Bu henüz tanışmadığınız birinden sıkılmaya benziyor bana
göre. Benim 20 yıldır söylediğim ve her seferinde benim için yeniden ve bazen
yeni ifadeler bulan şarkılar var. 100 yıldır söyleniyor, çalınıyor bu
şarkılar. Bir de müzisyeni eşlikçi
olarak görmek, kendini önde ve solist olarak hissetmek, caza popüler kültürden
sızan etkiler sanırım. Oysa caz, şarkıcıdan daha çok enstrümantist müziğidir.
Bu nedenle de şarkıcılar da olabildiğince müzsiyen olmalılar. Kendim için de
atölyeye katılan arkadaşlarım için de bu yönde ilerlemeye gayret ediyorum.</div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Festivalleri nasıl buluyorsunuz?</b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Türkiye’de
birkaç büyük festival var. Onlar da doğaları gereği büyük şehirlerde ve yıldızlara
odaklı. Daha farklı organizasyonlar da olmalı. Geçtiğimiz kısa dönemde
gerçekleştirilen Kapadokya Caz Günleri, Alaçatı Jazz Rüzgarı benim de içinde
yer aldığım keyifli organizasyonlar oldu. Farklı mekan kalitesi ve ruha sahip
yerlerde böyle organizasyonlar olması çok güzel ve Türkiye bunun için adeta bir
cennet. Konserler, atölyeler sadece salonlara sıkışmamalı. Küçük ölçekli
organizasyonlarda müzisyenler ve dinleyici daha çok iç içe geçiyor. İşte o
zaman müzik yaşama karışıyor. Usta ve amatör müzisyenlerin yan yana gelmesi en
güzel atölye çalışmasıdır. </div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
23 Mayıs 2012, Cumhuriyet Ankara (uzun versiyon) </div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
*</div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Biraz da Sibel Köse dinleyelim...<br />
<br />
<br />
Beşik<br />
Sibel Köse </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/JcUhuC89Zak?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br />
Sibel Kose (Vocal) Tuna Otenel (Piano-A.Sax) Kamil Erdem (E.Bass) Cem Aksel (Drums)<br />
19 Nisan 2007 Konya</div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/HlFfA-Ob8MM?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-63923587084335116972012-05-05T00:47:00.002-07:002012-05-05T00:50:55.823-07:00SESLİ DEFTER: Fotoğrafçı Nadir Buçan: “Konvansiyonel fotoğrafı sayısaldan daha değerli buluyorum”.<br />
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span lang="EN-US"><b>Nadir Buçan: “Konvansiyonel
fotoğrafı sayısaldan daha değerli buluyorum</b>”.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipYSKkfoATp2X2E2XgIKsmiZdtl73ZJAQfnpe8_UMY0OslgWc_uicK-ifTUKtpFIsobhruRKQPngmt6riWXHzNjNjxGtnGCmmNw4Sb28o00wO6llHTvW47WFGHIpwjgpDsmpikODCYTG7A/s1600/nadir+bu%C3%A7an+protre.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipYSKkfoATp2X2E2XgIKsmiZdtl73ZJAQfnpe8_UMY0OslgWc_uicK-ifTUKtpFIsobhruRKQPngmt6riWXHzNjNjxGtnGCmmNw4Sb28o00wO6llHTvW47WFGHIpwjgpDsmpikODCYTG7A/s320/nadir+bu%C3%A7an+protre.JPG" width="243" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span lang="EN-US">Fotoğrafçı Nadir Buçan, Ankara İlef mezunu.
Ankara’dan Van Yüzüncü yıl Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesinde öğretim
görevlisi olunca ayrılan Buçan, Van depremi öncesinde çektiği fotoğraflardan
oluşan <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">“Benim Gördüğüm Van Şimdi Yerle
Bir”</b> adlı sergisiyle yeniden kentimizde. Nadir Buçan bize fotoğrafa
bakışını ve Van’ın objektifinde bıraktığı izleri anlattı. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span lang="EN-US"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US">Nasıl
başladınız fotoğraf çekmeye?</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span lang="EN-US">İLEF (Ankara Üniversitesi
İletişim Fakültesi) öğrencisiyken almış olduğum Temel Fotoğraf dersi sayesinde
fotoğraf çekmeye başladım. Sanırım 1999 yılıydı. Ayrıca okuldaki fotoğraf
atölyesinde değerli hocalarım <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Atila
Cangır</b> ve <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Hatice Kurt</b>’la
birlikte çalışma şansına sahip oldum. Sayısal fotoğrafın henüz egemenliğini
ilan etmediği bir dönemdi. Film kullanıyordum ve banyodan baskıya kadar
fotoğrafın her aşamasında bulunuyordum. Karanlık odada agrandizörde pozlanmış fotoğrafın
solüsyon içinde yavaş yavaş oluşumuna şahit olmak büyüleyici bir deneyimdi
benim için. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US">Telefonlar,
dijital kameralar, sosyal medyadaki fotoğraf kullanımları derken, teknoloji
fotoğrafla ilişkimizi değiştiriyor sanki. Bu değişim fotoğrafın sanatsal
değerini yıpratan bir şey mi?</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span lang="EN-US">Ben fotoğraf çekmeye bir
analog makineyle başladım. Filmlerin banyosunu ve baskısını kendim yapıyordum.
O zamanlar bir fotoğraf için daha fazla zaman ve emek harcıyorduk.
Karanlıkodaya sabah girer akşam çıkardım. Bu da o fotoğrafın değerini arttıran
bir durumdu. Bir iş için ne kadar çok emek harcıyorsanız o iş o kadar
değerlidir. Bir de film kullanırken çekebileceğiniz kare sayısının sınırlı
olması sizi daha dikkatli ve seçici olmaya itiyordu. Şimdilerde ise adeta
makineli tüfek kullanır gibi çekimler yapıyoruz. Konvansiyonel fotoğrafı
sayısaldan daha değerli buluyorum.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; margin-left: 35.4pt; text-align: justify;">
<span lang="EN-US"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; margin-left: 35.4pt; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US">Kendi
fotoğrafçılık anlayışınızı nasıl tanımlarsınız?</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span lang="EN-US">Belgesel fotoğraf diyebiliriz.
</span><span lang="DE">Daha çok insan fotoğrafları çekiyorum. Tabii önce onlarla vakit geçirmeye
ve onları dinlemeye özen gösteriyorum. Kısacası önce arkadaşlık kuruyorum. Çoğu
kez uzun soluklu bir ilişki gelişiyor. Çekim bittikten sonra da onlarla
görüşmeye, fotoğrafları kendileriyle paylaşmaya çalışıyorum. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span lang="DE"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="DE"> Bir
fotoğrafçı için Ankara’dan sonra Van’da olmak nasıl bir deneyim? </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span lang="DE">Yaklaşık bir buçuk
yıldır Van'da yaşıyorum ve burada bulunduğum süreyi bir fotoğraf projesi olarak
görüyorum. </span><span lang="EN-US">Van
Türkiye'nin en güzel illerinden biri. Gölü, adaları, dağları, kaleleri,
kiliseleri, güzel gözlü kedileri ve insanıyla bir fotoğrafçı için bulunmaz bir
nimet. Görselliği olan bir şehir Van. Urartular şehre Tuşba adını vermişler.
Tuşba 'güneş şehri' anlamına geliyor. Burada güneş yüzünü hiç eksik etmiyor.
Midyat - Van arasını bir ayda yürüyerek kateden göçer kadınlar, savaş nedeniyle
yurtlarından koparılan Kırgızlar, kerpiç bakkal dükkânı, Altınsaç koyu, Göründü
Yaylası'ndaki berivanlar, ıssız Ermeni köyü Ağın, yabani atlar, çobanların
ıssız yalnızlığı. Hepsi de benim için daha önce karşılaşmadığım deneyimlerdi ve
hepsini fotoğrafa borçluyum. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US">Depremle
gelen yıkıma tanıklık nasıl etkiledi sizi, çalışmalarınızı?</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span lang="EN-US">Sergideki fotoğrafların
tamamına yakını deprem öncesinde çekildi. Deprem sonrası Van'ı öğrencilerimle
birlikte bir belgesel filmle anlatmayı tercih ettik. Bu proje öğrencilerim için
de ilk ciddi çalışma. Geçen yıl öğrendikleri şeyleri bu proje sayesinde
uygulama şansına sahip oldular. Şu an belgeselin postprodüksiyon aşamasındayız.
Otuz saniye içinde her şey değişti. İnsanlar evlerini kaybetti. Van bir süre
hayalet şehir görünümündeydi. Havaların ısınmasıyla şehre dönüşler başladı.
Yaşam konteyner kentlerde ve çadırlarda devam ediyor. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US">Van
fotoğraflarınız, fotoğrafın sanatsal değerinin yanı sıra belgesel değerini de
ön plana çıkarıyor. </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span lang="EN-US"> Kesinlikle.
Sergideki fotoğraflardan biri tarihi bir minarenin tepesindeki çocuklar… Artık
oraya çıkmak pek mümkün olmayacak. Bir de ilk depremden bir gün önce çektiğim
fakat bu sergide kullanmadığım bir fotoğraf var. Depremle yerle bir olan
Alaköy'ün eski PTT binası… Depremden üç ay sonra oraya tekrar gittiğimde bina
yerinde yoktu. Bence bu fotoğraflar deprem öncesini yansıtan birer belge
niteliği kazandı.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span lang="EN-US"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcJ3TzZZx0kREmNuDct-aWpUmnOtrRS6qWXspZrhff-X7-kVBUUJQ0cmVIJrkaSGcfG28yMMr-Kn1ihnMBMWFaq4_N2lWdawhT7Yr6DqWeSlyYRHY4YhxypHMJXI8nalyU8RqXvF0YTDmA/s1600/nadir+bu%C3%A7an.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcJ3TzZZx0kREmNuDct-aWpUmnOtrRS6qWXspZrhff-X7-kVBUUJQ0cmVIJrkaSGcfG28yMMr-Kn1ihnMBMWFaq4_N2lWdawhT7Yr6DqWeSlyYRHY4YhxypHMJXI8nalyU8RqXvF0YTDmA/s320/nadir+bu%C3%A7an.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US">Sergiyle
ilgili eklemek istedikleriniz?</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span lang="EN-US">Aslında bu sergiyi bir kaç yıl
sonra açmayı planlıyordum. Fakat yaşanan deprem bu tarihi öne çekti.
Fotoğrafları tek </span><span lang="DE">başıma seçmemeye özen gösterdim. Arkadaşlarımın ve
hocalarımın eleştirilerini dikkate aldım. İlk sergi 7 Mart'da Mimar Sinan Güzel
Sanatlar Üniversitesi'nde açılmıştı. Ankara’daki sergimiz ise <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">2 Mayıs- 12 Mayıs tarihleri arasında A. Ü. İLEF-Ahmet
Taner Kışlalı Sanatevi'nde</b> gezilebilecek.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span lang="DE">Uzun metin.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span lang="DE">Cumhuriyet Ankara 5.5.2012 </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span lang="DE" style="font-family: "Times New Roman";"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-20172786820747391002012-05-05T00:30:00.002-07:002012-05-05T00:51:21.060-07:00SESLİ DEFTER: GÜVENÇ DAĞÜSTÜN<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">
<br /></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Güvenç Dağüstün: </b>“İki tür müzik vardır: iyi
müzik ve kötü müzik” tanımına tamamen katılıyorum”.</div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
<br /></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu5eDlxeUt04sJyZkpyiZK2xGrZJbUKm1-DKKzLyvVov5XTdanRTlwd4v7eU4KL-FHIrhFuz33LmBFBhX_f8nN9Q-NHVkGYWQ2LENRMp3ugF2Y96VJw5dJMux6b3LQGuj5kViLycl9GNOW/s1600/g%C3%BCven%C3%A7+da%C4%9F%C3%BCst%C3%BCn.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu5eDlxeUt04sJyZkpyiZK2xGrZJbUKm1-DKKzLyvVov5XTdanRTlwd4v7eU4KL-FHIrhFuz33LmBFBhX_f8nN9Q-NHVkGYWQ2LENRMp3ugF2Y96VJw5dJMux6b3LQGuj5kViLycl9GNOW/s320/g%C3%BCven%C3%A7+da%C4%9F%C3%BCst%C3%BCn.jpg" width="211" /></a><b>Güvenç Dağüstün</b>
Ankara Devlet Operasının en genç sanatçısıydı. Kariyerini Viyana’da
sürdürdü. Carl Orff’un Carmina Burana eserinde hem bariton hem kontrtenor
soloları seslendirerek bir ilke imza atan sanatçı Türkiye’de çeşitli operaların
yanı sıra <b>Fazıl Say</b>’ın <i>Nazım</i> adlı eserinde de rol alarak büyük
beğeni topladı. Şimdi ilk solo albümü <b>Evde Yoklar</b> ile karşımızda. Albüme
adını veren şiir, Sivas’ta öldürülen şair <b>Metin Altıok</b>’a ait. </div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"> Albümün adıyla başlayalım. Nasıl karar verdiniz “<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Evde Yoklar</i>” olmasına? </b></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;">
“Evde
Yoklar” Metin Altıok’un çok sevdiğim bir şiiri. Cihan Sezer bu şiiri besteledi
ve albümde yer aldı. Daha sonra bu eserin adını albümün başlığına taşımayı
düşündüm. Değerli dostum, Altıok’un kızı <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Zeynep</b>’e
(Altıok Akatlı) de danıştım ve birlikte karar verdik Hatta Zeynep albümün bir
nevi isim annesidir diyebiliriz.</div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">“Ne zaman bir dosta gitsem evde
yoklar”... </i>Bu güzel şiir bundan böyle müziğiyle de zihnimizde yer edecek...
Albümde iyi besteler, sağlam
düzenlemeler ve iyi müzisyenler yer almış. Bu özen müziğe bakışınızı ortaya
koysa da soralım... Kendi müziğini nasıl tanımlar Güvenç Dağüstün? </b></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;">
Kendi
müziğim derken bir şeyin altını çizelim. Şu ana kadar çok az beste
yapabildim. Albümde de sözü ve müziği bana ait olan tek bir şarkı
var. Bir de <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Rimsky-Korsakov</b>’un
Şehrazat’ından iki tema üzerine yazdığım söz var. Dolayısıyla yorumcu yanımdan
konuşmak daha doğru. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Louis Armstrong</b>’un
“İki tür müzik vardır; iyi müzik ve kötü müzik” tanımına tamamen katılıyorum.
Dinlediğim ve yaptığım müzikte de bu motto yol gösteriyor bana. Çok farklı
tarzlardan beslenebiliyorum. Umarım ileride “yazma” konusunda da ivme
kazanırım.</div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"> Albümde daha önceden bildiğimiz <i>Gel
Ey Seher</i>, <i>Kimse Bilmez</i> gibi şarkılara da yer vermişsiniz. Nasıl
seçtiniz bu şarkıları? Bir de eser sahipleri yorumunuzu, yeni düzenlemeleri nasıl
buldular?</b></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
“Gel Ey Seher” eski Azerbaycan
Kültür Bakanı <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Polat Bülbüloğlu</b>’nun
1969 yılında yazdığı bir eser. Ben bu şarkıyı yıllardır söylerim ve çok
seviyorum. Polat Bey ile birkaç yıl önce gittiğim bir Moskova turnesinde
tanıştım. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Fazıl Say</b>’ın Nazım
Oratoryosu’nda beni canlı izlemişti böylece. Bu şarkıyı seslendirmek için de izin
almıştım. Yıllar sonra albümde yerini aldı. “Kimse Bilmez” ise <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Mehmet Güreli</b>’nin çok sevdiğim bir
bestesi. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Ömer Hayyam</b>’ın dizeleri.
Çokça söylendi aslında ama ben yine de bu şarkıdan vazgeçemedim. Her iki
değerli sanatçıdan da güzel övgüler aldım. </div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Babanız Yusuf Dağüstün’le
yaptığınız düet de çok etkileyici: “<i>Bin Cefalar Etsen Almam Üstüme”</i>.
Yeteneğiniz babanızdan miras diyebiliriz sanırım.</b></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;">
Babamın
1977 yılında yaptığı bir plak var. Bu türküyü de o plakta
seslendirmiş. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Cihan Sezer</b> bu
kaydı aldı elden geçirdi. Üzerine çok güzel öğeler ekledi. Bunlardan
biri de balaban solosunu çalan Azeri sanatçı <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Alihan Samedov</b>. Daha sonra ben girdim stüdyoya. Böylece 1999
yılında kaybettiğim babamla düet yapmış oldum. Bunun hissettirdiklerinin tarifi
zor. Cihan’a büyük teşekkür borçluyum.</div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Bu saydıklarımız dışında ise altı yeni şarkı var. “Sevdanın Yolları”nın
klibinde bir araya gelen tanıdık yüzler izleyenler için hoş bir sürpriz olmuş .
<i> </i>Bu arada<i> </i>“<i>Ellerin” </i>adlı
şarkı ise yurtdışında bir albüme
seçilmiş duyduğuma göre?</b></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;">
Evet. Sözü ve müziği <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Cihan Sezer</b>’e ait bu parça Lola’s World
Records tarafından hazırlanan Made in Turkey Vol.6’da yer acak. Bu şarkıya
aynı zamanda Fransızca sözler yazıldı. Yakında kaydedeceğiz ve Fransa için
bir single olması projemiz var.</div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Başka projeler de var mı? </b></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
Projeden bol ne var! Öncelikle
albümün konserlerine ağırlık vermek istiyorum. Bunun dışında ise Akustikhane
programının yapımcısı ve sunucusu <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Zafer
Yılmaz</b> ile bir televizyon programı projemiz var. Üzerinde çalışıyoruz. En
heyecan vericisi ise <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Fazıl Say</b>’ın
bestelemekte olduğu “Sivas 93” adlı operada <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Behçet Aysan</b> rolünü oynayacak olmam. 2014 yılında izleyicisiyle
buluşacak bu eser.</div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
<br /></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
<br /></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
http://www.guvencdagustun.com.tr</div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
<br /></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
Sevdanın Yolları Klibi için tıklayınız.... </div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/V6Y0raxvsB8?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
<br /></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
</div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
<br /></div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
Cumhuriyet Ankara, Nisan 2012 (uzun metin) </div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify; text-indent: 35pt;">
Fotoğraf: Fırat Erez</div>
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;">
<br /></div>Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-24485046917055767592012-04-04T05:08:00.000-07:002012-05-05T00:47:56.116-07:00SESLİ DEFTER: POLONYALI BİR ANKARALI...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHrh3ns5s_e8NGOLmEcx1JQH1oTnWbgpATlcK6VCAjmnvUni9r6wnOe0tpnkkuGFcXqQr93li-6E3oC4bglgl-w9ehHtGZCGXUFs3RkHggpOcXWTkdA1wAGflZHY_nhtDBMT6n9sgC2src/s1600/janusz+szprot.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHrh3ns5s_e8NGOLmEcx1JQH1oTnWbgpATlcK6VCAjmnvUni9r6wnOe0tpnkkuGFcXqQr93li-6E3oC4bglgl-w9ehHtGZCGXUFs3RkHggpOcXWTkdA1wAGflZHY_nhtDBMT6n9sgC2src/s320/janusz+szprot.JPG" width="320" />
</a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Janusz
Szprot: “Ankara benim için insanlarıyla varolan bir şehir…”</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Besteci
ve piyanist Janusz Szprot, Polonyalı bir Ankaralı. 20 yılı aşkın süredir
kentimizde yaşıyor. 1990’lı yıllarda Bilkent Üniversitesinde başlattığı caz eğitiminden
bu yana ülkemizde cazı yaşatmak ve yaygınlaştırmak için emek veriyor. Janusz
Szprot’la “ikinci evim” dediği Ankara’da geçen yılları ve caza olan aşkını
konuştuk. </b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Nasıl
başladınız caz çalmaya?</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Varşova Üniversitesinde müzikoloji okurken
caz orkestrasında çalmaya başladım. İlk konseri Varşova’da öğrenci
kulüplerinde, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gold Washboard Hot Jazz
Company</i> olarak vermiştik. Klasik müzik çalmak için yaratılmış bir
piyanist olmadığımı o zamanlar anladım. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Caza
yönelme nedeniniz neydi?</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Caz çalmak benim için kendini gerçekleştirmek,
birey olmak, özgür olmak demekti. Cazcı olmak her şeyden önce kimseyi taklit
etmeden çalmaktır. Emprovizasyon (doğaçlama) bu müzikte temel dayanaklardan
biridir ve kimliğini ifade edebilme özgürlüğü sunar. Müzikte özgün ve özerk
olabilmeyi sağlar. Müzikoloji okuduğum halde, 20 yılı aşkın süredir Bilkent
Üniversitesinde müzik öğrettiğim halde, dinleyiciyle iletişim kurmak denince
kullandığım müzikal dil her zaman caz oldu. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">“İletişim”
deyince cazda dinleyiciyle etkileşim de önemli demek ki.</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Caz sürprizli bir müziktir. Müzisyenler
“hikaye anlatıcıları” gibidir. Çaldıkları sololar onların “yolculuğu”dur.
Dinleyici de bu bilinmez yolculuğa katılır. Caz, dinleyiciye tanımlı bir şey sunmaz.
Her an her şey olabilir. Pop dinleyicisi her zaman beklediğini alır. Caz dinleyicisi
ise beklediğinden ötesini... Diğer müzik türlerininkine kıyasla azdır,
azınlıktır caz dinleyicisi.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Siz
kimleri dinleyerek başladınız? Kimler esin kaynağı oldu?</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Polonyalı cazcıları dinlerdim. Amerikalı devler beni büyülemişti (Louis
Armstrong, Duke Ellington, Fats Waller, Oscar Peterson, Charlie Parker, Miles
Davis John Coltrane) Ama etkilendiklerim bu isimlerden ibaret değil elbette. Cazın
güzelliği hiç tanınmadığınız müzisyenlerin bile doğaçlamaya dayalı
performanslarıyla sizi büyüleyebilmesindedir. Nelerden ilham aldım derseniz, yalnızca caz değil, farklı müzik türleri de
söz konusu. Ama ilk aklıma gelen büyükbabam Leon’dur. Leylak yaprağıyla Polonya
halk şarkılarını öyle güzel çalardı ki! İlk müzik öğretmenimse babam Jan
Szprot’tur. Bence müzisyen de bir hekim gibi, yaşamı boyunca yeniliğin peşinde
olmalı. Bu yüzden her müzisyenden öğrenecek bir şey bulurum. Afrikalı
kabilelerin müziği, Türk halk müziği sanatçıları, ney, kanun, saz çalanlar,
bunun yanı sıra öğrenciler ve dinleyiciler ilham kaynağımdır. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
A<b>nkara’ya gelişiniz nasıl oldu? </b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Ankara’ya 1990’da Bilkent Üniversitesnde bir
caz eğitimi programını hayata geçirmek üzere davet edilmem, 20 yılı aşan bir
yaşantının vesilesi oldu. Burası artık benim ikinci evim. Ankara benim için
insanlarıyla birlikte varolan bir şehir. Yoksa bir “yabancı” için daha cazip
kentler de elbette vardır. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Ya kültüre aşinalığınız?</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Onu sorarsanız, o gelmeden de oluşmaya
başlamıştı. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Yunus Emre</b>’yi, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Mevlana</b>’yı <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Nazım Hikmet</b>’i biliyordum. <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Aşık
Veysel</b>’i <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Dede Efendi</b>’yi, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Adnan Saygun</b>’u keşfettim. Ünlü
sanatçılarla tanıştım. Burada <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Sibel
Köse</b>’yi özellikle anmak isterim. Kendi ülkesinde tanındığından çok daha iyi
tanınıyor yurt dışında. Aynı şeyi <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Kamil
Erdem</b>, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Önder Focan</b>, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">İlhan Erşahin</b>, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Tuna Ötenel</b>, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Aydın Esen</b>
ve yenilerden <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Meltem Ege</b> için de söyleyebilirim.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Uzun
yıllar süren bu deneyimle, Ankara’da cazın durumunu nasıl değerlendiriyorsunuz?</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Geçmiş yıllar müzik açısından daha ümit
vericiydi diyebilirim. Kariyer ve paradan çok müziğin kendisine değer veren
açık fikirli insanlar vardı. Büyükşehir Belediye Başkanı Murat Karayalçın’ın
katkıları önemlidir. Birçok projemize destek verdi. Caz müziğini destekleyen
yönetimler sayesinde 1993’te Polonya-Türkiye Caz Oluşumu’nu hayata geçirmiştik.
Birçok kentte iyi konserler verebilmiştik. Şimdi Bilkent’te müzik fakültesinde
çalışmaya devam ediyorum ama ne yazık ki caz bölümü artık yok. Eğitim sistemindeki aksaklıkların yanı sıra, alanda
özellikle caz eğitmenliği konusunda yapılması gereken şeyler var. Birçok
değerli müzisyen öğretmeyi bilmiyor, bilenler istihdam edilmiyor. Yine de öyle
yetenekli gençler var ki, caz aşkına tüm bu talihsizlikleri aşabiliyor. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b>Biraz da
projelerinizi anlatabilir misiniz?</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Bilkent’te tam zamanlı çalışmanın yanı sıra
aktif bir müzisyen olduğumu söyleyebilirim. "Young@Hearts",
adlı bir grubumuz var. Düzenli olarak <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Kamil
Erdem</b>, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Önder Focan</b>, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Yahya Dai</b>, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Cem Aksel</b> ve <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Ferit Odman</b>,
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Sibel Köse</b>, <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Sarp Maden</b> gibi konuk sanatçılarla çalıyoruz. Ankara’da <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Murat
Ulus</b> ve <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Cem Aksel</b>’le Ruhi Bey’de
bir triomuz var. muhteşem şarkıcı <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Meltem
Ege</b> bizimle söylüyor. aynı trio Samm's
Bistro’da ise her Cuma farklı vokalistlerle çalıyor... </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">FOTOĞRAF: TAŞDEMİR AŞAN</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"> YOUNG@HEARTS GRUBU (soldan sağa): Önder
Focan, Cem Aksel, Kamil Erdem Yahya Dai ve Janusz Szprot</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b>Cumhuriyet Ankara 04 Nisan 2012 </b></div>
<br />Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-81438144617008965312012-03-27T12:25:00.005-07:002012-05-05T00:48:10.498-07:00SESLİ DEFTER: Selva Erdener: "Birilerinin söylemesi Lazım!"<br />
<span class="H2">SESLİ</span>
<span class="H2">DEFTER</span><br />
<span class="H4">Sevgican </span>
<span class="H4">YAĞCI AKSEL</span><br />
<a href="mailto:sevgicanyagci@gmail.com?subject=YoreNet%20e-MEDYA%20$%7BTARIH%7D-$%7BYAYIM_ADI%7D-$%7BHKODU%7D">sevgicanyagci@gmail.com</a><br />
Cumhuriyet Ankara s. 2<br />
27 Mart 2012<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibYlfFS3RdFT3R7kWp5sdZbJp0Odu6bndRCPDvAgShdWopsbogixonEMiL6dUgO_eITn2h-SVVsmBl3U1vIWjrkAVmSa_-naQGLuD3cfWhjw3MomK5aPUnxZ8-1tW4vROOOLjd0SARFLST/s1600/d%C3%BC%C5%9Flerimin+to.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibYlfFS3RdFT3R7kWp5sdZbJp0Odu6bndRCPDvAgShdWopsbogixonEMiL6dUgO_eITn2h-SVVsmBl3U1vIWjrkAVmSa_-naQGLuD3cfWhjw3MomK5aPUnxZ8-1tW4vROOOLjd0SARFLST/s1600/d%C3%BC%C5%9Flerimin+to.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<span class="H1">Opera sanatçısı Selva Erdener, çok iyi bestecilerimizin olduğunu söylüyor... </span><br />
<b><span class="H1">‘Birilerinin </span><span class="H1">söylemesi lazım!’</span></b>
<br />
<span class="H3"><br /></span><span class="H3"></span><br />
<br />
<b>Ankaralı Opera Sanatçısı Selva Erdener,
yurtdışında da başarılarıyla anılan bir soprano. Operanın yanı sıra
kendi topraklarının müziğine de büyük emek veriyor. Şu sıralar “Medea” oyunu nedeniyle çoğunlukla yurtdışında bulunan Erdener’le müziğe bakışı ve yeni albümü “Düşlerimin Toprağı” üzerine söyleştik:</b><br />
<br />
<b><i>Medea’dan başlayalım... Bu oyun için neden Türkiye’den bir soprano seçildi?</i></b><br />
“Medea”nın dünya
prömiyeri geçen yıl yapıldı. Bu yıl Belçika ve Hollanda’da temsiller
veriyoruz. Doğulu özellikler taşıdığım için, Türk müziğinin komolarını,
gırtlağını, özel namelerini duymak istedikleri için seçildim.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<i><b>Bu deneyiminize dayanarak soruyorum, Türkiye’de opera sanatı Batı ülkeleriyle kıyaslandığında ne durumda?</b></i><br />
Dünyadaki örneklerinden oldukça farklı. Bilet fiyatları bile
yaklaşımı ortaya koyuyor. Bizde çok iyi sanatçılar var, potansiyelimiz
yüksek ama sahne olanaklarımız, teknik olanaklarımız zayıf. Bütün
dünyada opera devlet desteğiyle gelişen bir sanat dalıdır. Türkiye’de de
devlet desteğinin yanı sıra özel sektörün de desteğine gereksinim var.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<i><b>Operanın programlarına bakınca kendi bestecilerimizin eserlerini de fazla göremiyoruz, niçin?</b></i><br />
Bunun yanıtı aslında bestecilerde saklı. Opera yazmak demek en
az iki yıl çalışmak demek. Operanın çok bileşeni vardır, her besteci
opera yazamaz. Besteciye kendisini teşvik edecek bir ortam sunulmalı ki
senelerini bu işe verebilsin. Dünya sahnelerinde yüzyıllardır sahnelenen
büyük eserler ancak ciddi desteklerle hayat bulabilmiştir. Bizde
bestecilerin kendi kendine yazdıkları operalar bile oynanmıyor. Kırılmış
hevesler, harcanan emek ve zaman nasıl telafi edilebilir?<br />
<br />
<br />
“<b>Sen Sen Sen</b>” <i>v<b>e yeni albümünüz</b></i><b> </b><b>“Düşlerimin Toprağı”<i>nda kendi müziğimize yönelmeniz, bunlara güzel bir yanıt sanki...</i></b><br />
Aslında kendi müziğimize albüm sürecinde yönelmiş değilim.
Müziğimizden hiç kopmadım. Bu aileden geliyor. Kulaklarımda olan
müzikle, eğitimini aldığım Batı müziği arasındaki farklılığın çok özel
bir kazanç olduğunu biliyorum. Çocukluğumda kulaklarıma yerleşen o büyü,
o güzellik konservatuvara girdikten sonra da yaşasın istedim.<br />
<br />
<br />
<b><i>“Sen Sen Sen” böyle gerçekleşti sanki... </i></b><br />
“Sen Sen Sen” geçmişin
bir imzası oldu diyebilirim. Şanson, napoliten, lied diyorlar, bizim de
türkülerimiz, şarkılarımız var. Çok iyi bestecilerimiz var. Birilerinin
bu besteleri söylemesi lazım. Besteler yazıldıklarıyla kalmamalı,
kaydedilmeli! Bu düşünceyle “<b>Düşlerimin Toprağı”</b>nda bizim bestecilerimizden eserler seçtik.<br />
<br />
<b>D<i>üşlerimin Toprağı'nda İ</i></b><i><b>brahim Yazıcı </b></i><i><b>piyano çalmış, siz
söylemişsiniz. Bu sadelik de albümün öne çıkan özelliklerinden. Albümde
yer verdiğiniz besteciler ve diğer emeği geçenler kimler?</b></i><br />
<br />
Eserler piyano-ses için yazıldı, uyarlandı. Başka enstrümanlara zenginleştirmeye kalkışmadık. İ<b>brahim Yazıcı, </b><b>Muammer Sun, Yalçın Tura, Babür Tongur, Cem İdiz, Turgay Erdener, Selman Ada, Gökhan Somel, Hasan Uçarsu</b> bestelerini çalıp söyledik. İbrahim Yazıcı piyano çalmanın dışında da her şeye çok emek verdi. <b>Turgay Erdener </b>hep yanımdaydı. Erkin Onay kayıtlarımızı yaptı, Mezzosoprano <b>Ferda Yetişer</b> yorumuyla katkıda bulundu. <b>Kalan Müzik </b>projeye sahip çıktı.<br />
<br />
<i><b>“Ada Sahilleri”ni özellikle seçmişsiniz değil mi?</b></i><br />
Evet söylemek istedim. Bu şarkıyı çocukken kuzenlerimle beraber
çok söylerdik. Annem de çok severdi. Bazen bazı şarkılara aşk
duyuyorsun. Şarkının 1918 yorumlarını dinledim. Yunanca, Bulgarca
Arapça, Osmanlı topraklarında söylendiği dillerde. Bir özgürlük şarkısı
olduğunu öğrendim.<br />
<br />
<i><b>Fasıllardan bildiğimiz o neşeli halden oldukça farklı yorumlamışsınız...</b></i><br />
Ben her zaman şarkıyı bana hissettirdiği gibi söylerim. Çok
hüzünlü. Gidip de gelmeyen bir sevgiliyi anlatıyor. Ama bizim
topraklarda hüzün neşeyle aşılır. “Acıyı bal eyleriz.” Şarkının neşeli halini de yadırgamamalı. <b>Neşet Ertaş</b><b>’ın</b> “<b>Vay Vay Dünya</b>”sının sözlerine bak, bir de çalınışına bak!<br />
<br />
<b>
</b>
<b><i>Ne güzel bir saptama! Son olarak yeni projelerinizi sorsam?</i></b><br />
20 Mayıs 2012’de, saat 20.00’de, “Selva Erdener&Turkuvaz Quartet”
olarak Devlet Resim Heykel Müzesi Operet Sahnesi’nde konser vereceğiz.
Bir aksilik olmazsa haziran sonu da yeni albüm için kayda gireceğiz.
Yurtdışında Türkiye’den bir soprano olarak en büyük hedeflerimden biri
şarkılarımızı oralarda da dinletmek, müziğimizi tanıtmak...<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLJya8PpKwCPsbRf28KJh-898P_vhyphenhyphengIWI8_sIsdymW2RQZ4k64lKXzd18VmMZnMPe-bStgoyDIG3E6CoRiQnBZ-u1yKQO9JtZe8eME124TufaAXpAL5pxxvv57YIHEHi8OB3TbQXgKlPI/s1600/selva+erdener+ibrahim+yaz%C4%B1c%C4%B1.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLJya8PpKwCPsbRf28KJh-898P_vhyphenhyphengIWI8_sIsdymW2RQZ4k64lKXzd18VmMZnMPe-bStgoyDIG3E6CoRiQnBZ-u1yKQO9JtZe8eME124TufaAXpAL5pxxvv57YIHEHi8OB3TbQXgKlPI/s320/selva+erdener+ibrahim+yaz%C4%B1c%C4%B1.jpeg" width="320" /></a></div>
<br />
Fotoğraf: Onur ÖZMENSevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-51716672796945238272012-03-19T23:13:00.000-07:002012-05-05T00:48:21.564-07:00SESLİ DEFTER: Murat Ulus: 2 gün caz, Ankara’ya az!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5N5mw7dFDD7NA5jkijJqNKbaNtqaqv7uzF-wWRlJ1ZUd1VxPrcfXDwK42mKuOGKILgRN3XebRm9-OcbfnCcpQKC9OSq1v7aeS75P2asWZoDyI0WtoNlmV9WlGdm7Rrzcm39pn9bd0PyRV/s1600/MURAT+%252871%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5N5mw7dFDD7NA5jkijJqNKbaNtqaqv7uzF-wWRlJ1ZUd1VxPrcfXDwK42mKuOGKILgRN3XebRm9-OcbfnCcpQKC9OSq1v7aeS75P2asWZoDyI0WtoNlmV9WlGdm7Rrzcm39pn9bd0PyRV/s320/MURAT+%252871%2529.jpg" width="213" /></a></div>
<br />
<table cellpadding="5" cellspacing="5">
<tbody>
<tr>
<td><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3296276808144540782" name="ICERIKBASI"></a>
<span class="H3">SESLİ</span> <span class="H3">DEFTER</span><br />
<span class="H4">Sevgican </span><span class="H4">YAĞCI
AKSEL</span><br />
<a href="mailto:sevgicanyagci@gmail.com?subject=YoreNet%20e-MEDYA%20$%7BTARIH%7D-$%7BYAYIM_ADI%7D-$%7BHKODU%7D">sevgicanyagci@gmail.com</a><br />
<br />
<br />
<b>Murat Ulus Ankara’da müziğin tarihini yazanlardan. Cazcı,
basçı. Çok da güzel şarkı söylediğinden lakabı Ankaralı Frank Sinatra!
Kendisiyle Ankara’da cazın altın yıllarını, caz müzisyeni olmanın giderek
zorlaşan koşullarını konuştuk:</b><br />
<br />
<b>* 1960’larda Deneme
Lisesi’nde öğrenciyken müziğe merak salmışsınız, nasıl
başladınız gitar çalmaya?</b><br />
O yıllarda Animals, Rolling
Stones, Shadows, Paul Anka derken 1964’te bir İspanyol gitar aldım
kendime. Mahallede duvarın üzerine oturup kızları tavlamak için yalan yanlış
akorlar basarak çalmaya başladık. O zaman yalnızca radyo vardı, hemen her şeyi
Müzik Pınarı’ndan öğrenirdik. Derken 45’likler, uzunçalarlar çıktı, filmler
geldi. Shadows’u, Elvis Presley’i izlemeye başladık.
Enstrüman filan yok, elektrikli amfi çok az, İspanyol gitara manyetik takardık.
Lambalı AGA radyosunun arkasındaki fono çıkışa kablo bağlayıp gitar sesi
çıkarmaya çalışırdık.<br />
<b>* Teknik olanakların azlığı, bu işlere verilen emeğe daha
ayrı bir değer katmış sanki...</b><br />
Övünmüyorum o halimizle ama evet çok emek verirdik. O yüzden değerini
de biliyorduk. 1969 senesinde Hurşit Yenigün’le
birlikte Aristokrat 4 Orkestrası’nı kurduğumuz yılları hatırlıyorum. Beatles’a
bakardık, ne giymişlerse aynısını diktirirdik. Amerikan Pazarı’nda
Avni ağabeyimizle özel çizme yaptırdık yıllarca. Yeni
çıkan parçaları hemen çalmak isterdik. Örneğin
“Sevgili Öğretmenim”
filminde, Lulu’nun söylediği
“To Sir, With Love”ı
sinemada teybe kaydedip notalarını çıkarıp çaldığımızda dinleyenler hüngür
hüngür ağlamıştı. Yokluklar içinde çok değerliydi sahip olduklarımız ve
verdiğimiz emek.<br />
<b>* Kontrbasa ve caza geçişiniz nasıl oldu? </b><br />
Yıllarca basgitar çaldım. Kontrbası son 25 yıldır çalıyorum. Cazla
tanışmam 1970-1971 yılında Metin Gürel orkestrasında
oldu. O caz için bir ekoldür. Tuna Ötenel’in de
hocasıdır. Birçok ünlü cazcı onun okulunda yetişmiştir. 1975’ten sonra
Emin Fındıkoğlu orkestrasıyla Norveç’e gittim. Çok iyi
bir orkestraydı. Rahmetli Nükhet Aruca, Neşet Ruacan, Fatih Erkoç,
Cankut Özgül’le beraber çalıştık, sonrasında Turan
Eteke orkestrasıyla piyanist Aşkın
Arsunan, şarkıcı Tayfun’la birlikte
İsveç’te çaldık. <br />
<b>* Ankara’nın caz ortamı nasıldı
bu dönemlerde? </b><br />
O dönem Ankara’ya cazı tanıtan Erol
Pekcan’dır. Çok iyi müzisyenlerle eski Ankara Oteli’nde 10-15 yıl
çalıştılar. Orhan Sezener de Hava Kuvvetleri Bando
grubuyla bir caz orkestrası kurup birçok konser verdi.<br />
<b>* O yıllarda cazdan para da kazanılıyormuş
demek!</b><br />
Elbette! 1976’da Murat 124’ümü 30 bin TL’ye ayda 2.140 TL taksitle
almıştım. Bir depo benzin 20 TL’ydi. İsveç’ten döndüğümde gecede iki işte çalıp
340 TL alıyordum. Haftanın hemen her günü iş yapardık. Ama 1980 darbesi, her şey
gibi müziği de vurdu, uzak durduğum malum müzik türleri doğdu. 1986’dan sonra
Tuna Ötenel’le çalışmaya başladım. Cazla ilgili bildiklerim Tuna’dan edindiğim
kazanımlardır. O sırada davulu Tamer Sağlam çalıyordu.
Vefatından sonra İsviçre’den Melih Çetiner geldi,
sonra Sibel Köse eklendi. Sibel ODTÜ’de öğrenciydi.
Mimarlar Derneği’nde haftada 4 gün filan çalıyorduk. Ankara’nın ilk caz kulübü
açıldığı zaman İsveç’ten tromboncu Elvan Aracı’yı
getirmiştik uçakla. Demek ki iyi para kazanıyormuşuz. 1990’lı yıllarda hâlâ
İstanbullu müzisyenler Ankara’da çalabiliyordu. <br />
<b>* </b><b>Şu anda durum nası</b>l?<br />
Her anlamda cazın en kötü yılları 2000’li yıllar bence. Şu anda
özveriyle dışarıdan müzisyen çağıran tek mekân Samm’s Otel Bistro. Her cuma
başka bir solistle çalıyoruz. Perşembe geceleri de Ruhi Bey’de piyanoda
Janusz Szprot, davulda Cem
Aksel, kontrbasta ben ve vokalde Meltem
Ege sahne alıyoruz. Gördüğünüz gibi koca Ankara’da sadece 2 gece
caz çalınıyor.<br />
<b>* Bu gerilemenin nedeni nedir?</b><br />
Bu bir kültür politikasının sonucu. Toplumda ne görülmek isteniyorsa
ona destek verilir. Şimdiki Altınpark’ın yerinde 1960’larda golf kulübü vardı.
Dünyayı takip eden bir nesil vardı. Müzik zevkleri, yaşam zevkleri de ona
göreydi. Artık başkentte de yalnızca yeni kültürün yoz müzikleri dinleniyor.
TRT’de caz yayınları kaldırılıyor “Ülkede caz
dinlenmiyor” diye. El insaf!<br />
<br />
<b>* Yayınlamadıkları </b>bir müziğin dinlenmediğini saptamaları ilginç. Bu
gidişin değişmesi için kimler elini taşın altına koymalı?<br />
Devletin caz eğitimine desteği gerekli. Müthiş gençler yetişiyor onlara
burs sağlanabilir. Festivaller deseniz yerli müzisyenlere
“Sponsorunuz var mı?” diye
soruyorlar. Belediyelerden caz müziğine de sahip çıkmalarını rica ediyoruz.<br />
<br />
<li>
Cumhuriyet Ankara 20 Mart 2012<br />
<img src="cu/cuank/w/../i/a020200.jpg" /><br /><a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3296276808144540782" name="ICERIKSONU"></a></li>
</td></tr>
</tbody></table>
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3296276808144540782" name="EHABERSONU"></a>
<br />
<form method="post" name="EHABER">
<table border="0" cellpadding="5" cellspacing="0">
<tbody>
<tr>
<td rowspan="3"><input class="formbuton" name="GONDER" type="submit" value="-- eHaberci --" /></td>
<td width="90%"><br /></td></tr>
</tbody></table>
</form>Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-86061766342655123782012-03-14T09:43:00.000-07:002012-03-14T09:43:07.246-07:00SESLİ DEFTER -Yahya DAİ / Cumhuriyet Ankara Söyleşileri-Sevgi Can Yağcı Aksel<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS8eNUkc8uAO8AlYLGuIP34EN4Faa4fYFs5nRB5DAQMws4DnmrgonSYZTnCsGI0ZDYP2ou4KCLttDLi4zHR4VGLjT6j1NI6HmnUkvxzGCRUKmbViuINKMPIPoNIJM_GVxws-9YceT1uXVt/s1600/yahya+dai.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS8eNUkc8uAO8AlYLGuIP34EN4Faa4fYFs5nRB5DAQMws4DnmrgonSYZTnCsGI0ZDYP2ou4KCLttDLi4zHR4VGLjT6j1NI6HmnUkvxzGCRUKmbViuINKMPIPoNIJM_GVxws-9YceT1uXVt/s320/yahya+dai.JPG" width="320" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Yahya Dai: <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>“12 Eylül oldu ve parasını ödediğim
saksofonuma 27 Haziran 1981’e kadar kavuşamadım. Bugün her şeyi olan genç
müzisyenlerin bizi anlamakta neden zorlandıklarını anlıyorum”.</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Yeni albümü <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Ümitvar Mavi</b> ile caza ve yaşama dair
ümitlerimizi tazeleyen Yahya Dai, Ankara’da caz müziğini yeşerten
isimlerden.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Dai ile Ankara tarihine
müzikli bir yolculuk yaptık.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">70’lere gidelim sizinle. Nasıl başladınız
müziğe? </b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
70’ler benim
7-17 yaş aralığıma karşılık geliyor, 1974 Kıbrıs Barış Harekâtı sonrası orta dalga
radyoda TRT3 yayınlarını dinlerken, blokflütle çaldıklarıma ek olarak radyoda
duyduğum caz parçalarını çalmaya başlamıştım. Sonra saksofon ilgimi çekti. O
dönem Ankara Motor Teknik Lisesinde okuyordum. 70’lerin o kaotik ortamında
cazla ilgilenebilmek büyük bir lükstü, postu deldirmeden Bahçelievler’den
Gazi’deki okuluma gidip gelebilmekten başka düşüncem yoktu. Caz eğitimi veren
bir okul olmadığı gibi düzgün bir saksafon alabileceğiniz dükkân dahi yoktu. Almanya’dan
sipariş ettiğim saksofon için yaklaşık 1,5 yıl bekledim. 12 Eylül oldu ve parasını
ödediğim saksofonuma 27 Haziran 1981’e kadar kavuşamadım. Bugün her şeyi olan, hızla
serpilen genç müzisyenlerin bizi anlamakta neden zorlandıklarını gayet iyi
anlıyorum. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">12 Eylül<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>yeni bir müzik kültürü oluşturdu. Caz müziği bundan nasıl
etkilendi?<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
1980’lerin
başında bugünkü içinden çıkılması güç koşulların tohumlarının ekildiğinin
çoğumuz farkında değildik. Dış borç karşılığı memlekete giren sıcak para ve
yeni palazlanan 1980 sonrası zenginlerinin eğlenme arzuları ile coşan gece
hayatı kaderin cilvesine bakın ki, biz caz müziği çalmaya çalışan bir avuç genç
müzisyene bir fırsat oldu. Şehrin mutena semtlerinde hızla çoğalan mekânlarda giderek
daha çok Caz talep ediliyordu. Caz, Batılı bir değer olarak bir tüketim unsuru
haline gelivermişti. Miles Davis gibi büyük sanatçıların çektikleri düşününce
ne büyük bir ironi! Anadolu’nun göbeğinde Caz yeni elitin popüleriydi. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">1998’de İstanbul’a taşındınız, niçin? <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Bu yüksek
sosyete ve Caz modası 90’ların başından sonra hız kesti. Artık ekonomik kriz
vardı. Pek çok değerli müzisyen şehirden göç etti. O dönem bizler festival
izlemeye İstanbul’a zar zor giderken İstanbul’dan caz grupları Ankara’ya
çalmaya gelirdi. Neşet Ruacan-İmer Demirer-Ali Perret-Selim Selçuk-Cem Aksel
ile tanışmam böyle oldu. 1998’de İstanbul’a taşındım ama İstanbul’a gönüllü
gelmiş biri değildim. Şehrin kültürüne uyum sağlamam kabaca 5-6 yılımı aldı.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Ümitvar Mavi, bu deneyimin birikimiyle hazırladığınız
bir albüm. Neden ümitvar, neden mavi? </b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Ümitvar
olmakta giderek daha çok zorlandığımız için “Ümitvar” olmaya pozitif ayrımcılık
yaptım diyelim. Aslında Ümitvar Mavi benim çok sevdiğim, o tertemiz, huzurlu
Datça kıyılarındaki denizin açık bir tonuna verdiğim isim. Albüm adı olarak da anlamlı
ve doğru mesajı taşıyacağını düşündüm. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Waltz for Ötenel<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>adlı parçanız dikkatimi çekti. Tuna Ötenel’in
Sizin için anlamı büyük olsa gerek.</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Ankara’da
olmamın belki de en büyük şansıydı Tuna abi. Biraz caz çalabiliyorsam onunla
birlikte çalışmama borçluyum şüphesiz.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Ankara birçok büyük cazcı yetiştirmiş değil
mi? </b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Konsantre
olmak için harika bir yerdi benim eski güzel Ankaram. 1960’lardan 90’lara çok
müzisyen yetiştirdi. Belki o dönem İstanbul’a göre uygun ortam sunuyordu. Günlük
küçük hedefler peşinde koşmayan, daha idealist insanların beşiğiydi sanki. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Bu değişim biraz Ankara’dan uzak kalmanıza
neden olmuş sanki? Oysa dinleyici sizi özlüyor.</b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
Ülkede ciddi
bütçeli sanat organizasyonu sayısı pek iç açıcı değil. Yerli caz grupları hak
ettikleri koşulların çok altında varlık göstermeye zorlanıyorlar. Caz
festivallerinin müzik ve müzisyenlere destek olması beklenirken biz müzisyenlerden
özveri beklemekteler. Çoğumuz için Ankara Caz Derneği Ankara’dan uzak kalmamıza
sebep oldu diyebilirim. Ankara’da Caz çalınabilen yeni mekânların haberi
kulağıma geliyor ama bütçeler öyle komik hale geldi ki yol masraflarımızı
karşılamak bile bir külfet. Eski Ankara dinleyicisine kavuşmak güzel bir hediye
olurdu…</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Cumhuriyet Ankara, 13 Mart 2012 </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-79450625308842575002012-03-08T13:06:00.010-08:002012-03-08T13:37:12.358-08:00SESLİ DEFTER -Ece Göksu / Cumhuriyet Ankara Söyleşileri-Sevgi Can Yağcı Aksel<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEildTDdIpBH_uth2MvOoYmzopNXfWsBZQNDJM0EpSV8__A1uLeID0RV2ZeLk2LlCRUwSubieUAQIhNIbPhAn3m1N2WIWzxES5mPwK778bSYcWv_LehGyEMKSSU9drPNDMI5qi0ApHZeQmZy/s1600/ECE+G%25C3%2596KSU.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 214px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEildTDdIpBH_uth2MvOoYmzopNXfWsBZQNDJM0EpSV8__A1uLeID0RV2ZeLk2LlCRUwSubieUAQIhNIbPhAn3m1N2WIWzxES5mPwK778bSYcWv_LehGyEMKSSU9drPNDMI5qi0ApHZeQmZy/s320/ECE+G%25C3%2596KSU.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5717637402000356786" border="0" /></a><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:hyphenationzone>21</w:HyphenationZone> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Normal Tablo"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal"><span style="font-size:14.0pt;">Ece Göksu’nun Dünyasından Masalsı Şarkılar...</span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><i style="mso-bidi-font-style:normal">Ece Göksu, Ankaralı bir caz şarkıcısı. Çocukluğu operanın kulisinde geçmiş. 5 yaşında piyano çalmaya başlayan, 7-8<span style="mso-spacerun:yes"> </span>yaşlarında koroyla ilk kez sahneye çıkan Göksu, büyüyünce <b style="mso-bidi-font-weight:normal">Karmen</b> olmayı düşlermiş. Bu düşünden uzun süre vazgeçmemiş...Türkiye’de ve yurtdışındaki konserleriyle övgü toplayan sanatçının ilk albümü <b style="mso-bidi-font-weight:normal">Masal</b> Mart ayında dinleyiciyle buluşacak. Ece Göksu ile Ankara’dan İstanbul’a, klasik müzikten caza, Bach’tan Bill Evans’a evrilen müzik serüvenini ve bu serüvende aradığı masal diyarları konuştuk.</i></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Opera sanatçısı bir ailenin çocuğu olmak, müzikle belki de yazgısal bir biçimde küçük yaşta tanışmanıza neden olmuş. Nasıl bir çocukluktu? </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">Operacılarla iç içe, <span style="mso-spacerun:yes"> </span>aryalarla, şarkılarla dolu bir çocukluktu. Evde sopranolar, tenorlar, baslar... Sürekli şarkılar söylenirdi. O güzel müzikler eşliğinde dalıp gittiğim uykular en güzel uykulardı.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Büyüyünce onlardan biri olmak ister miydiniz?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">İstemez miyim? Tek hayalim <b style="mso-bidi-font-weight:normal">Karmen</b> olmaktı. 7-8 yaşlarında <span style="mso-spacerun:yes"> </span>Çocuk Korosunda söylemeye başladım. İlk sahneye çıktığım opera Tosca’ydı sanırım. Babam da oynuyordu ve sahneye adım atmak, onunla aynı anda sahnede olmak <span style="mso-spacerun:yes"> </span>büyük bir heyecandı.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Müzik kariyeriniz piyano ile sürmüş ama?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">Evet, 11 yaşında Hacettepe Üniversitesi Devlet Konservatuarı Piyano Bölümüne girdim. Üniversite üçe kadar okudum sonra Mimar Sinan Üniversitesine geçerek mezun oldum.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Caz söylemeye ne zaman başladınız?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">Üniversite birinci sınıfta bir arkadaşım beni kurdukları caz grubuna davet etti. Ankara’da SSK işhanında bir mekânda evde duyduğum Frank Sinetralar, Ella Fitzgeraldlar’dan oluşan bir repartuarla bir barda söylemeye başladım. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal"> </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Bir röportajınızda caz repertuarınızın oluşmasında, konservatuarda solfej Hocanız olan İlhan Baran’ın da payı olduğunu söylemişsiniz, klasik müzik derslerinde cazın da olması, çok anlamlı. <span style="mso-spacerun:yes"> </span></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">İlhan Hoca, özellikle klasik müzik ve caz üzerine tartıştığımız gerçek bir entelektüeldir. <span style="mso-spacerun:yes"> </span>Ortaokulda her dersin sonunda bir saate yakın bize caz standardları öğretir ve söyletirdi. Birçok şarkıyı derslerinde öğrendim. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">O sırada cazla birlikte piyano resitalleri, konserler de sürüyor tabii, neleri çalmayı severdiniz?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">Bach benim için çok önemli her zaman çalmaktan büyük zevk aldığım bestecilerden biri oldu. Mozart ve Chopin çalmayı da severim. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span style="mso-tab-count:1"> </span><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Bach, klasik müzikle caz arasında kurduğunuz köprülerden biri sanki. Ankara’dan İstanbul’a geçmek de öyle görünüyor. Rota klasikten caza dönmüş diyebilir miyiz?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">Evet doğru. İstanbul’da gidişle kararım netleşti. Ankara'da yaşamaya devam etseydim belki de caz şarkıcısı olmazdım. Mezun olduktan sonra caz vokal okumak için Amerika’ya gitmek istedim, Fullbright’a başvurdum, kazandım ve kendimi New Jersey’de buldum. Cazı yerinde yaşamak büyük bir şans oldu. Bizim halk müziğimiz gibi, caz da onların yaşamlarının kültürel bir parçası.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal"> </b></p> <p class="MsoNormal" style="margin-left:35.4pt;text-align:justify"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Piyano eğitimi ve caz <span style="mso-spacerun:yes"> </span>vokal eğitimi nasıl bir sentez oldu? </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">Piyano çok sesli bir enstrüman olduğu için farklı bir duyma kazandırır. Tek sesli enstrümanlara göre daha armonik bir duyma becerisi diye tanımlayabilirim belki... Kimi zaman şarkı söylerken (özellikle emprovizasyonlarda) enstrümancı gibi düşünebilmek önemlidir. Ayrıca klasik müzik eğitiminin en önemli kazanımlarından biri de disiplin. Hangi müzik türü ile uğraşırsanız uğraşın, disiplinin gerekliliğini küçük yaşta öğrendim. İyi şarkıcı olabilmek için de bence <span style="mso-spacerun:yes"> </span>klasik müzikteki gereklilikler çok önemli.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span style="mso-tab-count:1"> </span><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Büyük bir emek ve disiplinden söz ediyorsunuz. Kolayca tüketilen müzikten, o hayatın size sunacağı her türlü kolaylıktan uzak durmayı seçiyorsunuz. Yol arkadaşlarınız kimler?<span style="mso-spacerun:yes"> </span>Dinledikleriniz, birlikte sahne almayı sevdikleriniz?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">Birlikte en çok şarkı söylemekten zevk aldığım Turk müzisyenler arasinda Can Çankaya, Imer Demirer, Mehmet Ikiz, Bulut Gulen, Cem Aksel ilk aklıma gelenler. En çok dinlediklerim arasında ise (bu soruya cevap vermek çok zor) Bill Evans’ı çok seviyorum armonik çok şeyden söz edebiliriz, melodilerinin orijinalliğine hayranım. Ella Fitzgerald, Carmen McRae, günümüzden Roberta Gambarini, Gerald Clayton, Dianne Reeves, Roy Hargrove.. Daha onlarca sayabilirim... </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Birçok projede söylediniz ve şimdi kendi albümünüz de çıkmak üzere. Nasıl bir albüm Masal? Adını şarkılardan mı aldı?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Masal</b> adlı bir şarkı yok albümde. Düşlerimden beslenen masalsı 10 şarkı var diyebiliriz. Benim dünyamdan, hayalgücümü seslendiren şarkılar. Bir Bill Evans standardı <b style="mso-bidi-font-weight: normal">Very Early</b>, düzenlemelerini Can’la yaptığımız iki türkü var: <b style="mso-bidi-font-weight:normal"><i style="mso-bidi-font-style:normal">Mavilim</i></b> ve <b style="mso-bidi-font-weight:normal"><i style="mso-bidi-font-style:normal">Bugün Ayın Işığı. </i></b>Can Çankaya'nın 2 bestesi var diğer 5 tanesinin söz ve müzikleri benim. Can Çankaya piyano, Scott Colberg kontrbas, Mehmet İkiz davul çaldı. 4 şarkıda nefesliler de vardı, İmer Demirer trompet, Engin Recepoğulları tenor saksafon ve Bulut Gülen trombon<span style="mso-spacerun:yes"> </span>çaldı. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><span style="mso-tab-count:1"> </span><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Heyecanla bekliyoruz. Türkiye'de bir yandan da birbiri ardına çıkan albümlerin haberleri geliyor. Bu müziğin gelişimiyle mi ilgili, daha görünür olmasıyla mı?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><b style="mso-bidi-font-weight: normal"> </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">İkisi de aslında. Ben kendi kulvarım adına konuşayım, özellikle atölye çalışmaları, yarışmalar, <span style="mso-spacerun:yes"> </span>müzik okulları, işin popülerliğini artırıyor ve böylece caz şarkıcılarının sayısı da artıyor. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Artsın elbette ama nitelikli bir artış olsun. Türkiye'de müzik sektörünün caza bakışı nasıl peki?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">Tüm dünyada olduğu gibi Türkiye'de de caz, sektörün gözdesi değil aynı şekilde fazla albüm satışı da söz konusu değil. Teknoloji müzik endüstrisini yeni çözümler aramaya yöneltiyor. Internet nedeniyle albüm satın almak gereksizleşti. Endüstri yok olmamak için yeni düzenlemelere gitmek durumunda. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Sektörün zorlukları belli. Yine refleksif adımlarla, önce sorunla yüzleşip sonra çözüm arayıyoruz belli ki. Caz festivalleri sizleri yeterince destekliyor mu bari?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">Ah çok derin bir konu bu. Festivali düzenleyenlerin müzisyenleri tanımaları, onlarla etkileşim halinde olmaları gerekir. Masa başı işi olmamalı festival düzenlemek. Konserlere gitmeliler. Seçtikleri/seçecekleri sanatçıları iyi tanımalılar. Festivallerin öncelikle müzisyenlerin çıkarlarını desteklemeleri de çok önemli. Türk müzisyenlere, yeni jenerasyona daha çok yer vermeliler. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><b style="mso-bidi-font-weight: normal"> </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal"> </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal"> </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal"> </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Siz, Tuna Ötenel, Sibel Köse, Kamil Erdem, Önder Focan, Yahya Dai, Cem Aksel gibi dinlemeyi özlediğimiz birçok Ankaralı cazcı var. Ne yapsak da daha çok dinleyebilsek onları?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight: normal"><span style="mso-tab-count:1"> </span></b>Ankaralı cazcılar da Ankaralı dinleyici de özeldir. Temiz bir şehirdir Ankara. İstanbul'un bazı anlamlardaki “kirliliği” burada olmadığından hem bakış açısı hem kulaklar daha temiz kalıyor sanırım. Ankara için gereken şey bir caz kulübü. Kulüp olursa müzisyenler gelir. Büyük, gösterişli bir şeyden söz etmiyorum. <span style="mso-spacerun:yes"> </span>Caz kulübünün temel koşulu bence akustik bir piyanodur. Mütevazı bir yer olsun ama bir piyano olsun yeter. Her yerden, başka ülkelerden bile cazcılar seve seve gelecektir. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><i style="mso-bidi-font-style:normal">Sohbetimizin sonunda hedeflerini sorduğumda: “Birçok hedefim var, hayalgücüm sağlamdır, umarım yeterli zamanım da olur” diyor Ece Göksu. Hayallerin ve zamanın değerini genç yaşında kavraması, masallarına katılmayı sabırsızlıkla bekleyen dinleyicileri için de büyük bir şans olsa gerek...</i></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"> Cumhuriyet Ankara, 18 Şubat Cumartesi (uzun metin)</p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Fotoğraf: Tuğba Taş<br /></p><p class="MsoNormal" style="text-align:justify"><br /></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p>Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-4894683877545408452012-03-08T13:00:00.006-08:002012-03-08T13:38:31.594-08:00SESLİ DEFTER-Burhan Şeşen/ Cumhuriyet Ankara Söyleşileri-Sevgi Can Yağcı Aksel<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0vj5k9xEddvHmJwdxWdS0iOjBGKT2U4LUZ38FvFQzt9YwKT9YrBnenqrbuDC1WDdFRhgfCBClDTCeC0RVgpxCTAPKFjO3k069CMSfcEzPZucVlqAeQ_HQ7cywkpNVirxQayXhzyPItiKX/s1600/BURHAN+%25C5%259EE%25C5%259EEN.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 213px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0vj5k9xEddvHmJwdxWdS0iOjBGKT2U4LUZ38FvFQzt9YwKT9YrBnenqrbuDC1WDdFRhgfCBClDTCeC0RVgpxCTAPKFjO3k069CMSfcEzPZucVlqAeQ_HQ7cywkpNVirxQayXhzyPItiKX/s320/BURHAN+%25C5%259EE%25C5%259EEN.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5717635092500636162" border="0" /></a><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:hyphenationzone>21</w:HyphenationZone> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Normal Tablo"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:36.0pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">BURHAN ŞEŞEN: “ANKARA BİR ŞEHİRDEN ÇOK DAHA FAZLASIDIR BENİM İÇİN”…</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal"><i style="mso-bidi-font-style:normal">Gündoğarken</i></b>, 30 yıllık müzik serüvenimizin vazgeçilmezlerinden. <b style="mso-bidi-font-weight: normal">Burhan</b> ve <b style="mso-bidi-font-weight:normal">Gökhan Şeşen</b> kardeşlerle yola devam eden grubun insancıl ve duyarlı şarkıları kuşaktan kuşağa ezberimizde. Duyarlılıkları yalnızca müzikle sınırlı değil. Toplumsal sorunlar karşısında da seslerini sık sık duyuyoruz. Burhan Şeşen’le, Ankara’yı, müziği ve oğlu anısına kurduğu <b style="mso-bidi-font-weight:normal"><i style="mso-bidi-font-style:normal">Serhan Şeşen Müzik Felsefe<span style="mso-spacerun:yes"> </span>ve Yaşama Saygı Derneğ</i>i’</b>ni konuştuk.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Söze Ankara’dan başlayınca akla ilk gelen çok sevilen şarkınız “<i style="mso-bidi-font-style:normal">Ankara’dan Abim Geldi</i>” Şarkının ve şehrin sizdeki anlamı nedir?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal"> </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:36.0pt">“<b style="mso-bidi-font-weight:normal"><i style="mso-bidi-font-style:normal">Ankaradan Abim Geldi</i></b>” söz-müziği <b style="mso-bidi-font-weight:normal">İlhan Şeşen</b>’e ait en sevdiğim <b style="mso-bidi-font-weight:normal"><i style="mso-bidi-font-style:normal">Gündoğarken </i></b>şarkılarından biridir. Bizden otobiyografik izler taşır. 70’li yıllarda Ankara-Emek Mahallesi, 65.Sokak’tayız. Babam nam-ı diğer <b style="mso-bidi-font-weight:normal">Şeşen Kaptan</b> Etimesgut Özel Filo Komutanı ve arada bir anne-babasını, kardeşini ziyarete İstanbul’a gidiyor. Tabii ki o gelecek diye evde <span style="mso-spacerun:yes"> </span>bir bayram havası... Dolmalar, pilavlar, börekler hazırlanıyor. Yıllar sonra böyle bir şarkıyla geçmişi hatırlıyor <b style="mso-bidi-font-weight:normal">İlhan Şeşen</b>. Benim için Ankara mahalle, komşuluk, ilk aşk, gece saklambaçları, karda oynanan futbol, iğde kokusu, kırkikindi yağmurları, Cumartesi yarı gün eğitim, Kızılay’a giden eski amerikan dolmuşları, Ulus’a giden Skoda dolmuşlar, EGO (Erken Gelen Oturur derdik) ilk şarkıdır. <span style="mso-spacerun:yes"> </span>İyi ki çocukluğumu ve ilk gençliğimi burada yaşamışım. Ankara bir şehirden çok daha fazlasıdır benim için.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:36.0pt"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:36.0pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Bir dönemin fotoğrafını çektiniz adeta. O yıllardan devam edersek, nasıl karar verdiniz hayatı müzikten kazanmaya?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:36.0pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal"> </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:36.0pt">Başlarda müziği para kazanma aracı olarak görmemiştik. Zaten aramızda müzikle ilgili bir üniversite bitiren de yoktur. Şarkı söylemeyi, birbirimize bestelerimizi çalmayı çok severdik. Sofrada <b style="mso-bidi-font-weight:normal">Şeşen Kaptan</b> da olursa, abartmıyorum günün ilk ışıklarına kadar çalar söylerdik. Babam bizi çok desteklemiştir. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:36.0pt"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:36.0pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Şeşen Kaptan’a dinleyicler olarak ileri görüşlülüğü için teşekkür etmeliyiz. Peki siz kimleri dinlerdiniz o yıllarda? </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:36.0pt">Şimdi sana biraz garip gelecek belki ama <b style="mso-bidi-font-weight:normal">Hakkı Bulut</b>, <b style="mso-bidi-font-weight:normal">Orhan Gencebay</b>, <b style="mso-bidi-font-weight:normal">Gülden Karaböcek</b> falan dinlerdik. Dinlenebilecek bir tek polis radyosu vardı çünkü. Sonrasında mahallemizdeki <b style="mso-bidi-font-weight:normal">Beşir Ağabeyimiz</b> müzik yeteneğimizi görünce bize turuncu renkli bir kaset verdi. Onun bir yüzünde <b style="mso-bidi-font-weight:normal">Pink Floyd</b> bir yüzünde (henüz Yusuf İslam olmamış) <b style="mso-bidi-font-weight:normal">Cat Stevens</b> vardı. O günden sonra hayatımız değişti diyebilirim. Sonraları <b style="mso-bidi-font-weight: normal">Bülent Ortaçgil</b>, <b style="mso-bidi-font-weight:normal">Fikret Kızılok</b>, <b style="mso-bidi-font-weight:normal">Pink Floyd, Leonard Cohen, Cem Karaca, Quenn </b>vazgeçilmezlerimiz oldu.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:36.0pt"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">O kasetin bunca yıl sonra hatırlanıyor olması bile her şeye kolayca erişebildiğimiz bu dijital çağdakinden ne kadar farklı bir duygu durumu değil mi? </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><span style="mso-spacerun:yes"> </span><span style="mso-spacerun:yes"> </span>Her şey anormal bir şekilde hızlandı. Tükendi ve tüketildi. Yani çağa bir şekilde uymak lazım ama duyguları ve naifliği kaybetmeden. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">-<b style="mso-bidi-font-weight:normal"><i style="mso-bidi-font-style:normal">Gündoğarken</i> çağa ayak uydururken savrulmadı. Nasıl başardınız? </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">Zaman zaman savrulduğumuz da oldu ama biz <b style="mso-bidi-font-weight:normal">Gökhan</b>’la <b style="mso-bidi-font-weight:normal"><i style="mso-bidi-font-style:normal">Gündoğarken</i></b>’in çok ama çok farkındayız ve de ömrümüz yettiğince şarkılarımızı <b style="mso-bidi-font-weight:normal"><i style="mso-bidi-font-style:normal">Gündoğarken</i></b> potasında eriteceğiz. <b style="mso-bidi-font-weight:normal"><i style="mso-bidi-font-style:normal">Gündoğarken</i></b> ikimizin toplamından büyük bir şey…</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Hayatın bir çok alanında üretiyorsunuz. Bir yandan da oğlunuz Serhan’ın her zaman taze kalan acısıyla baş ediyorsunuz. Onun adına Serhan Şeşen Müzik Felsefe ve Yaşama Saygı Derneği’ni kurdunuz. Niçin?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal"> </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">Geçenlerde de söyledim. Serhan’ı her gün hatırlıyorum ve hatırlatmak istiyorum. Ama acım azalsın diye unutmak da istiyorum. Böyle karışık ve de içinden çıkılmaz bir durum. Bizler Serhan’ı Sayın Timur Selçuk’un dediği gibi ”dokunmadan sevmeyi” öğrendik. Derneği kurmamızdaki en büyük amaç Serhan’ın adını sonsuza kadar yaşatmaktı zira o bunu hepimizden fazla hakediyordu. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">Derneğimizde dinletiler, çocuklara ve büyüklere yönelik atölye çalışmaları, seminerler yapıyoruz. Gelirlerle başarılı öğrencilere burs veriyoruz. Serhan adına ilköğretim okullarında “müzik derslikleri” açıyoruz. 27 Şubat’ları “Yaşama Saygı Günü” olarak kutluyoruz.. 27 Şubat’ın,<b style="mso-bidi-font-weight:normal"> </b>2013 yılından itibaren <b style="mso-bidi-font-weight:normal">Yaşama Saygı Günü</b> olarak kutlanması için TBMM’yi ziyaret edeceğiz. Ayrıca Serhan’ın zamansız ölümünde kusurlu bulunan her iki özel hastanenin dört doktoruna savcılığın açtığı davalar da devam ediyor…</p> <p class="MsoNormal"><span style="mso-tab-count:1"> </span></p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal">Sevgican YAĞCI AKSEL, Cumhuriyet Ankara 28 Şubat 2012<br /></p> <p class="MsoNormal">Fotoğraf: İrem SEVGÖR</p>Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-47870625665844421812012-03-08T12:56:00.006-08:002012-03-08T13:22:12.366-08:00SESLİ DEFTER-Meltem Ege / Cumhuriyet Ankara Söyleşileri -Sevgi Can Yağcı<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8NlwsECL6Y1daf5bK_iQegI_CIAkjJUS5rfL9XY6LbS4ZqzkZVujUlH26td0pSKMQEULqR1HqQGj3vXIVldMt7Q3mYXozAp3ezGckdA-n1XkBLKFibOOSx1hNzcalxkoirAaoDeg0XZ7x/s1600/MELTEM+EGE+1.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 214px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8NlwsECL6Y1daf5bK_iQegI_CIAkjJUS5rfL9XY6LbS4ZqzkZVujUlH26td0pSKMQEULqR1HqQGj3vXIVldMt7Q3mYXozAp3ezGckdA-n1XkBLKFibOOSx1hNzcalxkoirAaoDeg0XZ7x/s320/MELTEM+EGE+1.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5717633505318312626" border="0"></a><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:hyphenationzone>21</w:HyphenationZone> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Normal Tablo"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">MELTEM EGE: “CAZ MÜZİĞİNİN BENİ EN ÇOK ETKİLEYEN TARAFI BİLGİ VE RİSKİN BİR ARADA OLUŞU”…</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal"> </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal"><i style="mso-bidi-font-style:normal">Meltem Ege’yi Nardis jazz vocal yarışmasında kazandığı birincilikten sonra daha yakından tanıdık. <font style="mso-spacerun:yes"> </font>Bu başarısını Finlandiya ve Litvanya’daki Uluslararası birincilikleri izledi. Ardından alanın en önemli burslarından birini kazanarak Berklee’de caz eğitimi gördü. Yurda dönüşte Ankara’ya yerleşen Meltem Ege ile müzik serüvenini konuştuk.</i></b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal"> </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">-New York’ta başlayan, Ankara’da devam eden ve her evresinde müzik olan bir yaşam…<font style="mso-spacerun:yes"> </font>Orada büyümek, gündelik yaşamın bir parçası olan caz müziğiyle de erkenden tanışma vesilesi olmuş diyebilir miyiz?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">New York’ta doğdum ama aslında Teksas’ta büyüdüm. İngilizce’nin ana dilim olması ve Amerikan kültürüyle büyümem şarkı yorumlarken hissedilebilir elbette ama asıl tanışma evde oldu. Babam müzik tutkunudur ve genelde klasik müzik dinlese de -bunun da klasik piyano kariyerime etkisi büyüktür- Linda Ronstadt, Bette Midler, Anita Baker, Nat King Cole da dinlerdi. O albümlerden kulağıma yerleşmiş çok şarkı vardır. Türkiye’de büyümuş olsaydım evdeki müzikler bence yine aynı olurdu.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Küçük yaşlardan beri piyano çaldığınızı biliyoruz, Bilkent Üniversitesi Piyano Bölümü mezunu olduğunuzu da. Cazı dinlemek caz söylemeye nasıl evrildi? Nasıl kapıldınız cazın büyüsüne?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">Aslında beni caza iten piyano oldu. Konservatuvar’da okurken birşeylerin yanlış olduğunu ama müzikten başka birşey yapmak istemediğimi biliyordum. Piyano başında topladığim stresi şarkı söyleyerek atardım. Sonra bir gün rock grubumla caz çalmaya çalıştık. İlk notada aşk yaşadık!<font style="mso-spacerun:yes"> </font>Mezun olur olmaz piyano çalmayı bıraktım. Caz müziğinin beni en etkileyen yanı bilgi ve riskin bir arada oluşu. Adrenalin bağımlısı gibi kendimi sahneye attığımı çok bilirim. Bilgi öncesinde birikiyor ve sahnede daima risk var. Her konserde, her şarkıda farklı bir nota, farklı bir ritim, farklı bir iletişim, farklı bir cesaret, farklı bir deneyim bulmak için mutlaka risk almanız gerekir.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Şarkıyı söylerken ne yaşıyorsanız, sizi dinleyenlere de yaşatıyorsunuz. Buna defalarca tanık oldum. </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">Şarkıyı benimseyebilmek çok önemli, seyirci yalan söylediğinizi hemen anlar. Şarkı söylerken binlerce hayat, binlerce hikâye binlerce his yaşama şansım oluyor. Bunları hissedebilmek bana verilmiş bir hediyedir. Şarkı ile bir olunca o zaman dinleyiciler de katılabiliyor hikâyeye. Tecrübe etmek, bize ait bir tecrübe olmasa bile, ruhu çok doyuran ve canlı tutan bir şey. Bunu müzisyenlerle ve seyirciyle beraber yapabildiğimizde zamanı durdurmak mümkün oluyor. Hayattaki en sevdiğim anlardır o anlar.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Uzun yıllar yurtdışındaydınız ve dönüşte Ankara’ya yerleştiniz. Niçin Ankara’yı seçtiniz? </b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">Uzun süre uzak kalınca kendime gelmek için evde olmak istedim. Ailem, vazgeçilmez dostlarım, bu sene 12 yaşına basan köpeğim hepsi Ankara’da. Ankara eski bir dost gibi karşıladı beni. Bir yandan Başkent Üniversitesi Konservatuvarı’nda ders veriyorum, bir yandan geziyorum, çalıyorum, bir yandan da bir sonraki adımım için en güvendiğim yerde güç topluyorum.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">İyi cazcılarımızı İstanbul’a kaçırıyoruz. Ankara’da kalmalarını sağlayamıyoruz. Ankara’da cazın gelişmesi için neler gerekiyor?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">Ankara’ya gerçek bir caz kulübü gerekiyor. Bu da sanırım kestirmeden kâr etmek isteyen Ankara işletmeci kafasına uyan bir fikir değıl. Ayrıca caz dinlemek isteyip de caz çalan yerlerden haberi olmayan çok insana rastlıyorum. Mekânların haftanın bir gününü caza ayırması iyi reklam yapılmazsa, alışkanlık yaratmaya yetmiyor. </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt"><b style="mso-bidi-font-weight:normal">Buradan duyuralım öyleyse. Ankara’da nerelerde dinleyebiliriz sizi?</b></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify;text-indent:35.4pt">Ankaralılar beni her Perşembe Janusz Szprot, Murat Ulus ve Cem Aksel ile Budak Sokak’taki Ruhi Bey’de dinleyebilirler. Bunun yanı sıra 12 Mart’ta Ankara Kent Orkestrası ile Gençlik Parkı Tiyatro’sunda muhteşem bir konsere hazırlanıyoruz. Halka açık bir konser ve hepimiz çok heyecanlıyız. 30 Mart’ta ise Janusz Szprot Quartet ile Ankara Samm Bistro’da bir konserimiz olacak.</p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> Cumhuriyet Ankara, 6 Mart 2012<br /></p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> <p class="MsoNormal" style="text-align:justify"> </p> Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-36300755867984872702012-02-20T00:38:00.000-08:002012-02-20T00:39:32.476-08:00KİTAP ELEŞTİRİSİ: UYKU ŞEHİR-BEHİÇ AK 18 Haziran 2008, Cumhuriyet KitapBehiç Ak’tan, değişen şehir yaşamı ve insan<br /><br />‘Uyku Şehir’e hoş geldiniz...<br /><br />Behiç Ak, ironik, gıdıklayıcı ve sarsıcı diliyle, şehir yaşamına karakterini veren, çoktan unuttuğumuz ya da farkında bile olmadığımız ayrıntılar üzerine düşünmemizi sağlıyor.<br /><br />Sevgi Can YAĞCI<br /><br />“Bu şehirdeki bütün dikiş makineleri dikerken sökmektedir, çamaşır makineleri yıkarken kirletmektedir, mimarlar yaparken yıkmaktadır, arabalar yolun sonuna geldiklerinde, yolu da bitirirler ve geriye dönmek imkânsızlaşır, kadınlar ve erkekler beraber olduklarında bütün geçmişlerini yitirirler. Sadece o an vardır”. <br /><br />Uyku Şehir'e Hoşgeldiniz....<br />Sokaklarını satır aralarında dolaşacağınız Uyku Şehir’de, kaybolmamak için haritaya değil, bir tarih atlasına ihtiyacınız var; yalnızca zihninizdeki sahaflarda bulabileceğiniz bir atlasa... Kentte gezinirken, insanların belleğe, belleğin zamana, zamanın insana yabancılaştığı; “hız”ın bütün soru ve yanıtların yerini aldığı caddelerde, birbirine değmeden akıp giden kalabalıklar içinden size doğru gelen üç kişi göreceksiniz. 19. yüzyılın İstanbul’unda yaşayan ve yaşamındaki hiçbir şeyi değiştirmeyen bir dede; eskinin solcusu şimdinin liberali ve bütün ideolojilerin temsilcisi bir oğul; yirmi dört yaşında, yağlıboya tabloları siyaha boyayan bir torun. Bakışları, aynada gördüklerinize benziyor değil mi? Uyku Şehir, işte bu üç insanın geçmişten bugüne, biribirine düğümlenen öyküsünü konu alıyor.Behiç Ak, ironik, gıdıklayıcı ve sarsıcı diliyle, şehir yaşamına karakterini veren, çoktan unuttuğumuz ya da farkında bile olmadığımız ayrıntılar üzerine düşünmemizi sağlıyor. İnsanın ve şehrin yazgısının birbirinden ayrılamazlığını vurgulayarak. Zamanın hızına yetişemeyen “modern” insanın, içinde kaybolduğu zamansızlık duygusunu anlatan yazar, parçalanan yaşamların, sağa sola savrulmuş zerrelerini görünür kılarken, zamanın diyalektiğini en iyi gündelik yaşamda görebileceğimizi gösteriyor. Kapitalizmin ve faşizmin kulaklarını da hafifçe çınlatarak... Dede, oğul ve torunun serüvenleri, üç ayrı bölüm olarak kurgulanmış. Bölüm başlıkları, Uyku Şehir’in sokak tabelaları gibi. <br /><br />MERKEZDEKİ BANLİYÖ<br /><br />“Tarih ellemeden anlaşılmaz. Sen hiç on dokuzuncu yüzyılı elinde tuttun mu?”19. yy. İstanbul’unda yaşayan, değişime direnen, modern yaşamın geçici “anlık”lığını reddeden dede, içeri giren nesnelerin bile durgunlaştığı bir evde yaşar. Yaşamında, her şey durağandır. Nesneler ve onlara yüklenen anlamlar, sabittir. Günümüzün zaman tanımı olan “hız” içeri adım atamaz. Dedenin İstanbul’u, “içinde trenlerin, vapurların, martıların, mavi bulutların, denizlerin ve derelerin, faytoncuların, dolmuşçuların, simitçilerin, kadın, erkek, çocuk ve dedelerin, ninelerin olduğu bir oyun odası gibidir. Şehri o kadar kendine ait kılmıştır ki, üzerinde yürüdüğü asfaltın altındaki zeminin kayalık mı, kumluk mu, dolgu mu olduğunu bilir. Bindiği vapurların kaptanlarını, çarkçıbaşılarını, satıcılarını, trenlerin makinistlerini, simit aldığı simitçileri ya ismen tanır, ya da onlara göz aşinalığı vardır... Şehre sokakta kalmış bir gariban muamelesi yapmaz.” Tanpınar’ın Feshane ve Mezbahası, St. George’un İGDAŞ kepçeleriyle kırılan haçı, 2. Mahmut Türbesi’ndeki mezarlarda yatanlar... Hepsini bilir, hepsiyle tek tek dertleşir ve sorar: “Bu müşterek unutkanlığın, bu bir an önce onlardan kurtulma hissinin, bu hayatla intiharın sınırlarında dolaşan ruhların ‘tarih’ denen halının altına süpürülmüş olmasını kimlere borçluyuz?” Onun şehri, bu yüzden şehrin merkezindeki banliyödür... Oğlunun şehri ise 21. yüzyılın kendisi gibi sahtedir. Yürüme eylemini ortadan kaldıran, “yürüyen merdiven”lerle dolu bir şehir... Mimozaları kesip yerlerine dikilen binaya, Mimoza adı verilen ikiyüzlü bir şehir... Akıl ve sevgininin uğramadığı bir şehirdir “banliyö”sünün dışı. Yine de bir şeyler özler... Yaşamın diğer adı özlemektir. Kendini özlemek... Özlem duymak...<br /><br />KURTARILMIŞ BÖLGE<br /><br />“Çabucak yapılıp bitiriliveren yemekler, çabucak yapılan seks, çabucak bitirilen işler, çabucak yazılan yalapşap yazılar, çabucak halledilmeye çalışılan büyük sorunlar, çabucak yaşanan hayat...”Oğul’un İstanbul’u... Gerçek bir kurtarılmış bölgedir. Belleklerden, tarihten, düşlerden, sorumluluklardan, herhangi bir şeyi özlemek duygusundan... Özgür olmak adına, en çok özgürlüğe mi kıydık sorusu burada sorulmaz. Yaşam üzerine düşünmek tehlikeli ve yasaktır. Zaten buna ne zaman, ne de gerek vardır. Yalnızlık, yalıtılmışık, bencillik, tüketim... Şimdiliğin geçiciliğinde, hızla akıp giden zamanın, “özgür” ve “mutlu” insanları sevginin köleleştirici zincirlerinden kopmuştur. Özlem duymazlar... Hiçbir şeye... “Özgürlüğün o bencil ve aptal rüzgârı, özleme hakkını pencerelerden dışarı uçurmuştur” çünkü. Sevgi ilişkilerine, sahiplenmelere gerek yoktur. Boşandıktan sonra çokeşliliği seçmiştir. “Kendisini özgür hissettiğinde özgür bir kadın, bağımlı ve yorgun hissettiğinde anaç ve sevimli bir kadın, yaratıcı hissettiğinde entelektüel bir kadın, aç hissettiğinde, iyi yemek yapan bir kadın...” Tek bir kadına bağlanılamaz... Tek bir fikre bağlanılamaz artık. Geçmişte uğruna büyük acılar çekilen düşlere küsülmüş, onlar belleğin tozlu raflarına sıralanmıştır. Zaten üzerine düşünecek zaman yoktur. Anlatacak güç de... “İşkencede ne yaptın baba?-İşkencede sen bir şey yapmak zorunda değilsin, sana bir şeyler yapılır.-Korkmadın mı? -Elbette, çok. -Sonra?”<br /><br />UYKU ŞEHİR<br /><br />“İnsanlığa yardımcı olmak istiyorsanız, bu çağı anlatmak için küfür kullanmalısınız. Bu çağa postmodern, şizofren, yeni ortaçağ falan derseniz, onu meşrulaştırırsınız.”Yirmi dört yaşındaki torun, kendi çocukluğuna düşman büyür. Yaşlılara ise tepeden bakar. Babasından iyi maaş aldığı bir işi, bol parası, bol zamanı, az hayali vardır. Herhangi bir nedenle herhangi bir şey uğruna savaşmasına, gerek yoktur. Özgürlüğün tadını çıkarmaktan başka seçenek de...“Babasına annesini terk ettiği, annesine de babasını terk ettiği için kızar. İkisinin böyle bir ayrılık sonucunda gayet mutlu, güvenli bir şekilde hayatlarını devam ettirmelerine daha çok kızar. Kendisini artık hiç kimsenin korumak istemediği, tedavülden kalkmış ortak bir hafızayı ömür boyu beklemeye mahkûm edilmiş bir müze bekçisi gibi hisseder. Böyle durumlarda, hayata bir başlangıç noktası bulmak iyice zorlaşır. Hep ama hep bir başlangıç noktası aramaya mahkûm edilmiş olmanın acısını ciğerlerinde hisseder.”“Çocuklar birer projedir... Kendisi için de duyumsar bunu. Annesiyle gittiği resim kursu, annesinin projesidir.” Hayat, boşaltılan evlerden, taşınmalardan ibarettir. Aşk ise, her defasında siyaha boyanan tabloları gibi, sadece seks... Birbirini sevdikleri için değil, konuşacak konu bulamadıkları için sevişen insanlarla doludur ortalık.. Uyku Şehir’deki bu genç, çağdaş bir öfke adeta. Mahrum bırakılmışlığının farkında olan, yaşamı sevme nedenlerinden bir bir kopan ve bunun adına da mutluluk diyen, iki ayaklı bir bıkkınlık. “Acı insanı ölümden, ölüm insanı acıdan korur.”Acı bile sahiciliğini kaybetmiştir. Yalnızca hız vardır artık. Şehir yarış pisti, masumiyetse hızdır.... Gaza bastıkça değişir her şey, olmayan evi, olmayan komşuları, olmayan arkadaşları, olmayan işi, olmayan anne babası yoktur yanında. Olmadığı halde hayatını dolduran hiçbir şey burada yoktur. Çünkü onlar bu kadar hızlı giden bir araca binip yok olmaktan korkarlar... Kitabın sonunda, insanın içine oturan hüzün ve hınç, belki de sahip çıkmamız gereken en gerçek iki duygu. Behiç Ak, bu kez, iğneyi de çuvaldızı da okurlara batırıyor. Sıradan bir son beklemiyor okuru... İçimizdeki büyükleri çocuklarla barıştırsak, şehir yine çiçek kokularıyla dolar mı? Sokak arası kahvelerinde, dost yüzlere rastlar mıyız? Adımladığımız sokaklara, gözucuyla değil, gözümüzü dikip baksak, belleksiz kederlerimizden biraz olsun sıyrılabilir miyiz? Uyku Şehir/ Behiç Ak/ İletişim Yayınları, 2008/ 142 s.Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-12228055814719469962011-12-14T07:38:00.000-08:002011-12-14T07:41:22.027-08:00CAN TOGAY: BİR HAYATTAN MANZARALAR...Can Togay Türk asıllı Macar yönetmen, oyuncu... Avrupa'daki ününden sonra 1980'lerden sonra pasaportuna sahip olduğu Türkiye'de de tanınmaya başladı. 1993'te Erden Kıral'ın yönettiği "Mavi Sürgün"de başrol oynadı. 1994'te Yavuz Özkan'ın "Bir Sonbahar Hikâyesi" filmindeki rolüyle ödüller kazandı. 2000'de Mustafa Altıoklar'la "Fosforlu Cevriye"de, 2007'de Berkun Oya'yla "İyi Seneler Londra"da çalıştı. Son dönem Macar sinemasının en iyi örnekleri arasında kabul edilen, İstanbul Film Festivali ve Ankara Macar Filmleri Haftası'nda büyük beğeni toplayan "Gözden Irak Bir Kış"la da yönetmen koltuğuna oturdu.<br /><br />Togay bu kez sinemayla değil, şiirleriyle okur karşısına çıkıyor. Şiirlerinden sızansa mülteci bir ailenin çocuğu olmakla başlayan yaşam öyküsü: "Ayaklarım altında bir kentin molozları. / Bir duvar, duvarın dibinde bir ağacın kökü. / Bu duvar benim, benim bu kök".<br /><br />TIPKI BİR GAR…<br /><br />Can Togay'ın yazgısı, o daha doğmadan, hayatını "Su Başında Durmuşuz" adlı otobiyografik yapıttan öğrendiğimiz annesi Gün Benderli ve babası Necil Togay'ın 1951 yılında, Nâzım Hikmet'e özgürlük mitinginden sonra, siyasi nedenlerle Türkiye'den ayrılmalarıyla yazılmaya başlar. Paris, İsviçre, Frankfurt ve Berlin'den sonra 10 Ağustos 1952'de Budapeşte Doğu Garı, bu yazgının, sonraları dizelerde ve filmlerde yer bulacak duraklarıdır.<br /><br />Radyoda çalışmaya başlayan aile, bir yandan Macarcayı bir yandan Macar kültürünü öğrenmeye çalışırken "demir yumruk idaresi"ne karşı, 1956 ayaklanmasının ön hazırlıklarının ve dalga dalga yayılan öfkeli halk hareketlerinin tırmanışa geçtiği 1955 yılında oğulları Can doğar. Nâzım Hikmet doğum üzerine gönderdiği kartpostalda Gün Benderli'ye "Oyunbozanlık ettin, oğlan doğurdun. Şimdi kimi alacağız Memed'e?" diye soracaktır.<br /><br />1956'da Sovyet rejimine karşı yürütülen ayaklanma ve sonrasında yaşanan gelişmeler sekiz yaşında "yollar çetin bu yerlerde / yollar çetin, özgürlüğün peşinde." dizeleriyle biten ilk şiirine yansır…<br /><br />Doğu Almanya'ya taşınmanın eşiğindeki o günleri de unutmaz. "Başka bir diyara taşınmak üzereydik" der "Soğuk Savaş göçünün yeni durağı Doğu Almanya'ydı. Bu benim için yepyeni bir dünya ve benimsemem gereken yeni bir dil demekti."<br /><br />ALMANIMSI DUYGUSU…<br /><br />Doğu Almanya günleri Togay için benimsenmesi zor bir dönüşümdür. Sürgündeki aile dostlarıyla buluşmalar, şiirlerle kesilen hararetli siyasi tartışmalar, Nâzım Hikmet'in aile ve çevre üzerindeki etkisi, o dönemin ilk zamanlarına damgasını vurur. Gündelik yaşama alışınca, Almanya'da çocuk tiyatrosunda oynamaya başlar. Bu, duygusal şiir günlerinden, mesafeli Brecht günlerine, yeni bir serüven demektir.<br /><br />Macaristan'a geri dönüşte, 60'lı ve 70'li yıllarda ülkede şiir büyük değer görmektedir. Fransız sembolistlerinin yanı sıra Macar şiirinin en büyük isimleri Attila Jozsef ve Ady Endre'nin şiirleriyle tanışır. Ancak zamanla, dönemin baskıcı iktidarına da meydan okuyan alternatif bir şiir anlayışının peşine düşer. Bu arayışlar yalnız şiirde, edebiyatta değil, oyunculukta da sürer. Péter Halasz yönetimindeki alternatif tiyatro topluluğuna üye olur.<br /><br />SİZ BU İSİMLE…<br /><br />Sinema ve Tiyatro Yüksek Okulu giriş sınavlarını kazanır ancak kendisine söylenenleri unutmaz: "Siz bu isimle Macar tiyatro ya da film oyuncusu olamazsınız!" Bunun üzerine, İngilizce-Almanca dil ve felsefe alanını seçerek eğitimine devam eder. Aynı yıllarda, şiirle ilişkisinde yeni bir dönem anlamına gelecek olan bir karşılaşma yaşar ve T.S. Eliot'u keşfeder. Kendi şiirlerinde Eliot'un kahramanlarını da ağırlayacaktır:<br /><br />"…Çan sesleri duyuluyor uzaktan. / Yabancılar polisinden gelirken, / altı ay daha uzatılmış bakışlarım, / aşıp köprünün taş korkuluklarını / benden ayrılıp Sen nehrine atıyor kendini. / Ve orada şırıl şırıl akan nehirle birlikte / bir meçhule ilerlerken, körlemesine / yokluyorum önümdeki yılları, / ıslak ıslak parlayıp ağıma düşecek / kıpır kıpır anları..."<br /><br />İYİCE BİR GERİNİP…<br /><br />Seksenli yıllarda ancak sahip olduğu Türk pasaportu sayesinde doktora tezini yazmak için Fransa'dadır. Ardından Sinema ve Tiyatro Yüksek Okulu Film Yönetmenliği bölümünün yeniden öğrenci alacağını duyar ve Macaristan'a geri döner. Sınavı kazanır, Zoltan Fabri'nin öğrencisi olur. Bundan böyle bütün yaşamını sinema dolduracaktır. Togay, çok yönlü kişiliği ve ilgileri nedeniyle sinema dışında birçok muhalif etkinlikle de uğraşır. Örneğin Yahudi soykırımının yıldönümünde, öldürülerek Tuna'ya atılan Macarlar için, Peşte'de nehir kıyısına ayakkabılar yerleştirerek bir anı-sergi hazırlar.<br /><br />Can Togay'ın yaşam serüvenine eşlik eden şiirleri Türkiye'de okurla buluşmaya artık hazır. Bu buluşmanın Togay için önemi büyük. Macar edebiyat çevrelerinden aldığı olumlu eleştirilerden çok, çeviri projesinin önemli olduğunu söylüyor:<br /><br />"Ne diyeyim? Türk adıyla yazdığım Macarca şiirlerimin Türkçeye çevrilmesi hayatın ilginç bir cilvesi. Kökenim ve eğitimim arasındaki kültür ve dil uçurumuna, bu tahta aracılığıyla bir köprü kurulabilir belki. Çevirilerin büyük bölümünde, köklerimden kopup hayatımı, Türkiye'den ve öz kültürümden uzak yaşamamda en çok payı olan annemin emeğinin olması da bu manzarayı tamamlıyor".<br />Berlin'de yaşayan Can Togay, Macaristan'ın en önemli uluslararası merkezlerinden birinin, Collegium Hungaricum'un başında. Yoğun Berlin temposu onu sinemadan ayırmamış. Yazın bir kısa film çeken Togay şu anda,"Balaton'da Alman Birliği" adıyla "en yoğun film projem" diye tanımladığı bir multimedya sergisi üzerinde çalışıyor. 60'lı, 70'li, 80'li yılların amatör filmlerinde Doğu ve Batı Almanya yurttaşlarının yaşantılarını, Macaristan buluşmalarını ölümsüzleştirmenin peşinde. "Aslında her zaman annem ve babamın yaşadıklarını konu alan bir filmin düşünü kurdum. Bu filmde onların rol almasını nasıl da isterdim" diyor. İlk bölümü İstanbul'da geçen "Avrupa'da Bir Çocukluk" adlı senaryosunun üzerinde çalışmayı da sürdürüyor.<br /><br />Togay hep düşlerinin peşinde. Bir hayatı birçok dille anlatmak için… Binlerce, on binlerce yola dalmaktan korkmadan, yolunu hiç kaybetmeden. <br />Sevgi Can Yağcı - Cumhuriyet Dergi'den..<br />Akt.turkinfo.hu<br />http://www.turkinfo.hu/index.php?oldal=portre&&portreoldal=portrereszl&&adat=979Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-58337906023686683922011-12-01T08:51:00.000-08:002011-12-01T08:59:38.984-08:00SEN...BÜLENT ORTAÇGİL: DURULUK, DERİNLİK VE AYRINTILAR<br /> <br /><br /><br />Bülent Ortaçgil’in yeni albümü Sen çıktı. Tam da yeni yıl müjdesi, 2011’e güzel bir başlangıç vesilesi. <br />Sen elimde, kuyrukta beklerken, karşımda duran en çok satanlar listesinde, albümün ilk üçe girdiğini okudum. Bülent Ortaçgil böyle listelerle filan ilgilenmez, haberi olduysa muzip bir iki cümle kurup geçiştirmiştir. O an halimizi görse, bize de gülümserdi belki. Üç kuşaktan dinleyicisinin, haberi alır almaz soluğu müzik marketlerde almasına, elindeki albümü bir an önce dinlemek için sabırsızlanan ve bu sırada birbirine çarpan heyecanlı bakışların yeni yıla Sen ile girme telaşına…<br />Bülent Ortaçgil'in albümünün dinleyicilerinde yarattığı heyecan, Sen'e kadar, müziğiyle kişisel tarihimize bıraktığı izlerle çok ilişkili. <br />Çocukluk ve gençlik fotoğrafları arasına albüm kapakları da karışıyor: Benimle Oynar mısın, Fikret Kızılok ile birlikte Pencere Önü Çiçeği, 2. Perde, Oyuna Devam, Bu şarkılar Adam Olmaz, Light, Gece Yalanları, Eski Defterler… Aklıma ilk düşenler. <br />Okul yıllarında, Ortaçgil’i dinlemek kolektif bir ritüeldi. Evlerde toplanır, şarkı sözlerini tartışır, müzisyenlerin performansları üzerine ahkâm keserdik. Ortaçgil bağırmadan şarkı söylenebileceğini, sözlerle müziğin birbirini kesmeden, birlikte varolabileceğini öğrendiğimiz ilk isimdi. Bu şarkıların bazıları benden daha yaşlı, bazıları annemden daha uzun ömürlü, Defne’ye sorarsanız, üç yıllık hayat tecrübesiyle, Küçük Şeyler’in ondaki yeri ayrı…. “Bazı gerçeklerin ömrü bizimkinden uzundur” demiş Braudel. Ortaçgil şarkıları için nasıl da doğru… <br /><br />Dinleyiciyi Dinleyen Şarkılar...<br />Türkiye’nin bol darbeli modernleşme serüveni, teknolojik ve küresel gelişmelerle hızla dönüşen yaşam kültürü, satır aralarına sıkışanlar, sokak köşelerine gizlenenler, Ortaçgil şarkıları için de önemli bir artalan, bir bellek oluşturuyor. Ancak şarkıları güçlü itirazlar içerse de, bu artalanın, didaktik sözcüleri ya da eleştirmenleri asla değiller. Ortaçgil, yaşamı ve özneleri, özgün soyutlamalarıyla metaforlarıyla, sıradan ve gündelik ayrıntılarıyla kavrayan bir entelektüel. Bu yönüyle dinleyicisiyle kurduğu iletişim de alışılandan farklı. Yapıtları, dinleyici açısından derinlikli bir alımlama serüveni anlamına geliyor. <br />Ortaçgil dinlemek, bazen varoluşçu terapi bazen de bir mantık bulmacası. Müziğin ve sözlerin peşinde, etkileşimsel bir iletişim hali. Bu etkileşimsel ilişkinin bir geleneğe, kuşaklar arası bir dile dönüşmesi ve egemen kültür kuşatmasına direnen alternatif bir kültürel bellek inşasına aracılık etmesi kaçınılmaz. Çünkü şarkılar, toplumsal yaşam için güçlü kültür aktarım araçlarıdır. Dolaşıma girdikleri anda, zihniyetlere, yaşam biçimlerine dönüşüverirler. Türkiye’de müzik sektöründeki sığlık ve tekdüzelik alıp başını gitmişken, kulağımıza zorla sokulanlar hayatımızı da benzetmeye çalışırken, Ortaçgil şarkıları dinleyiciyi bu kirlilikten olabildiğince uzaklaştırıyor.<br />Şarkılarını özgünlük kılan bir özellik de dinleyiciyle etkileşimi. Gözlem yeteneği, soyutlama gücü ve sıradan olanla kurduğu sıradışı oyunlar, dinleyicilerine de aynı oyuna katılma, düşünme, çıkarım yapma olanağı sunuyor. Ortaçgil’in kendi şarkılarına gösterdiği özen, yaşam tecrübesini, kültürel birikimini, yaratıcılığını ve eleştirel bakışını şarkılarına cömertçe serpiştirmesi, dinleyici tarafından takdir ediliyor. Ortaçgil şarkıları dinlendikçe, kalıcılaşıyor, kültürel mirasa ekleniyor. <br /><br />Sen...<br />Sen, işte bu alternatif kültür mirasının en yeni ürünü. Denize ulaşan yeni bir ırmak gibi. Duru ve derin. Müziği sözle anlatmak güç; dinlemek gerek elbette. Ancak uzun yıllardır birlikte çalıştığı duayen müzisyenlerin, Ortaçgil şarkılarına nasıl hayat verdiğini hepimiz biliyoruz. Albümdeki şarkıların sözü ve müziği Ortaçgil’e ait. Düzenlemeler Baki Duyarlar’ın. Baki Duyarlar’ın yazdığı yaylı partisyonlar insanın içine ince ince işliyor. Davulda Cem Aksel, yine eşsiz tuşesiyle ve sade yorumuyla fark ediliyor. Perküsyonda, üstadımız Birol Ağırbaş, Basta Gürol Ağırbaş, demirbaş Ortaçgil ekibi olarak karşımızdalar…. Birsen Tezer de muhteşem yorumuyla katkıda bulunmuş. Ortaçgil müziğinde son yirmi yıl, aynı ekibin ürünü. Bu tutarlık bile Türkiye’de müzik tarihinde not düşülmeli. <br /><br />Bülent Ortaçgilin içindeki edebiyatçı, bu albümde de gündelik yaşamın şiirini, varoluşçu sempatik öykülerini, aşkı ve düşleri kaleme almış. Ayrıntıları ıskalamadan, duygulara incelikle dokunarak... Şarkıların çoğu denizi tema edinmiş. Albümün kapak tasarımı, kitapçığı ve fotoğrafı adeta deniz kokuyor… Tasarım, içeriğe çok uygun ve özenli. Albümün adı olan Sen, el yazısıyla buğulu cama yazılmış, bu naif el yazısı ardında dalgalı bir denizi saklıyor… Bu ayrıntıyı çok sevdim. Kahramanlar deniz kıyısında oturup düşünüyor, denizle dertleşiyor, denize kaçıyor, ya da kaçmayı düşlüyor… Denizde, kıyıda, bütün kumlara bir aşkın adı yazılıyor yine…. Deniz yanıyor… Adalar, insanlar gibi; su altından el ele tutuşuyor. <br />Ortaçgil Sen’de yine değişen zamanların hayata kattıklarını ve hayatımızdan götürdüklerini sorgulamış. Jetonlu telefonları anımsatmış. Özel hayatı kontrolsüz biçimde kamusallaştıran cep telefonlarına hafifçe dokundurmuş. Eski mesleklerle, moda meslekleri karşılaştırmış. “Çok geç kalmadan/Daha güç olmadan/İstediğini yap/Her şey bitmeden” diye akıl veriyor. Bu albümün kahramanları geçmişle hesaplaşıyor, kabuklaşan yaralarından söz ediyor. Bu kez hayatı anekdotların yanı sıra toplamında da değerlendiriyor. “Artık hiç canım yanmaz diyor”. “Yer ve zaman savaşları”ndan söz ediyor… Belki olgunlaşmayı, belki bir döneme doygunluğu tarif ediyor. Şarkı kahramanlarımız yine oyuncu. Albümde bambaşka bir ruh hali, cıvıltılı coşkulu hallere ait şarkılar da var. Bir tanesi 1969 yılında yazılmış örneğin. Farklı enerjileri, albümü renlendirmiş.<br />Bu albüm, geçmişi arkada bırakıp yarına doğru yola koyulmak için harika bir yol arkadaşı. İnsana yolculuk düşleri kurduruyor. Deniz, yarına ilişkin ihtimalleri düşündürüyor. İnsana bir başına hayatın manzaralarını seyretmenin tadını anımsatıyor. Belki de yıl sonu bilançolarına denk geldi. Dinlerken, sokaklarına giderek yabancılaştığım, anılarda daha çok sevdiğim Ankara’dan uzaklaşıp, bir adanın karşısına oturmak ve denizi koklamak istedim. Derken son parçanın sürprizi, havamı değiştirdi. Kendimi Ortaçgil’e yanıt verirken, ona teşekkür ederken buldum. <br />Ben, Sen’i çok sevdim. Sen’siz olmazmış gerçekten. Kaptan Bülent Ortaçgil olunca, denize açılmak kaçınılmaz! Bülent Ortaçgil, bu ülkede müzik ‘Sen’siz HİÇ olmaz….Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-40111266647403602742011-12-01T08:47:00.000-08:002011-12-14T07:46:21.105-08:00hayatımdaki üç Attila (2) KÖPRÜ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxcbadtHdYN-KKUDULjobFtdi6pPBPtx5RlAopZbCradXPR3rwhFXKwuZsNwgw9OmeXXPv0zgnuyfHvKJYPPHcUv_rKhBf_mAjg8rFYJqIhwyAltwcK-OslZOcaw5BV987fnlMDO-ZqIFB/s1600/sevgi-attila.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 239px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxcbadtHdYN-KKUDULjobFtdi6pPBPtx5RlAopZbCradXPR3rwhFXKwuZsNwgw9OmeXXPv0zgnuyfHvKJYPPHcUv_rKhBf_mAjg8rFYJqIhwyAltwcK-OslZOcaw5BV987fnlMDO-ZqIFB/s320/sevgi-attila.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5686010826922243266" /></a><br />Köprü, aralarında bağ olmayan şeyleri birbirine bağlayan yapıdır. Bunun için icat edildi. Peygamber misali, suyun üzerinde ayaklar ıslanmadan karşıya geçmek için. Tarih, kurulan, havaya uçurulan ve sonra yeniden kurulan köprülerin öykülerinden başka bir şey değildir. Başka deyişle, patlatılmış köprüsü olmayan bir coğrafyanın tarihi de olamaz. Böyle bir coğrafya varolmadığına göre, insanlık tektir ve birbirine bağlıdır.<br /><br />Bir köprü var, Avrupa’yı Asya’ya bağlıyor. Bu köprüden ilk geçişimde ağlamıştım. Neredeyse yirmi yıl olmuş. O zamanlar Tuna’nın üzerinden geçmek bile unutulmaz bir deneyimdi. Örneğin, iki komşu ülke olan Romanya ve Bulgaristan arasını, Giurgiu’da köprüden geçerek katetmek, tam dokuz saat sürmüştü. Dolayısıyla Boğazda, iki kıta arasında külüstür bir otobüsün gümbürtüsü eşliğinde ilerlerken, kâğıt mendil paralamak için sağlam bir nedenim vardı. Şunu da söyleyeyim, yirmi yıl sonra ağlamadan durabileceğim, o zamanlar aklıma gelmezdi. Giurgiu’ya köprüden dokuz saatte değil, bir buçuk dakikada geçilebileceği aklıma gelmezdi. Kızıl yerine kara mürekkeple tarih yazılabileceği aklıma gelmezdi. Aslında bugün aklıma gelenlerin hiçbiri, yirmi yıl önce aklıma gelmezdi.<br /><br />Bunları anlatıyorum çünkü bir süre önce bu köprüden yeniden geçtim. Birçok başka yazar gibi ben de konuk olarak davetliydim. Söyleşilere, gala yemeklerine katıldım, belediye başkanlarıyla saatler süren fuzuli konuşmalar yaptım, üniversite öğrencileriyle içtenlikle sohbet ettim. Farklı olanı görmek ve benzer olanları göstermek için çağrılmış bir konuktum; adeta canlı bir köprü. Yarının Avrupalı Türkiyesi’nde, Avrupalı bir Macar yazar. Yaşanmış yüz elli yılı hatırından hiç çıkarmayan bir Macar yazar. O yüz elli yılı, Macar olmayan okurlar için açıklamak gerekir. Türkler bu süre boyunca topraklarımıza egemen oldular. Muhteşem krallarımız onları her zaman yenmiştir ama bu muhteşem krallarımızın sayısı çok değildi. Mohaç’ta bir bir harcanmışlardı. Bugün Mohaç kenti, Avrupa Birliği’nin Tuna’daki sınır limanıdır, ama bunu Avrupalılar ya da Türkler bir yana, Mohaçlıların kendisi bile bilmez. Yine buradaydım işte; pembe bir otobüsle köprü olmaya geldim. Eğiliyorum, buyurun üzerimden Avrupa’ya geçin. Buraya bu yüzden geldim.<br /><br />Derken son gün, akşam yemeğinde bana, yani bir köprüye hiç de gerek olmadığı anlaşıldı. Köprüye, varoluşsal öneme sahip şeyler birbirinden farklı yerlerdeyse gerek duyulur. Burayı bizim oradan ayrı kılan şeyler elbette önemli, ama farklılıklar yaşamsal bir önem taşımıyor. Asıl önemli olan, insanların kaderini yazan mürekkeptir ve anladım ki mürekkep, her iki ülkede de aynı.<br /><br />Romanımın Türkçe çevirmeni Sevgi Can Yağcı ile sıcak bir sohbete dalmışız. Birlikte sözcükler arıyoruz. Her iki dilde de ortak olan sözcükler. Örneğin tabut. Nasıl da denk düşüyor. Sonra bu sözcüklerle ikimizin dilinde de anlamlı cümleler kurarken buluyoruz kendimizi. Sözcükler ana dilden, annesinin ölümüne ulaşıyor. Benim annemin ölümünden bir süre önceymiş. Her iki anne de keman çalıyor. Bu da büyük bir rastlantı. Kim inanır, Boğazın iki yakasında iki anne, ikisi de keman çalıyor ve çocuklarını büyütemeden göçüp gidiyor.<br /><br />Senin baban da benimki gibi yazar mı? Senin için bir kitap mı yazdı? Tabii ki, yazar babalar genellikle kitaplarından birini çocukları için yazar. Bu bildik bir şeydir. Belki vicdani bir şey. Babamın benim için yazdığı kitap Taşlar ve Otlar. Seninki Kardelen mi? Oysa burada bizimkine göre daha fazla taş ve daha az kardelen var. Bir yerlerde bir şeyler belli ki birbirine karışmış. Cezaevinden çıkınca mı yayımladı? O da benim babam gibi yedi yıl boyunca siyasi hükümlüydü, öyle mi? Yani Küçük Asya’da da Avrupa’daki gibi mi sorgulanıyor insanlar? Burada da tırnaklar aynı şekilde mi sökülüyor? Sırası geldiğinde kan beynine aynı şekilde mi sıçrıyor? Evet, aynı şekilde. <br />Attila Bartis<br />Çev. Sevgi Can YağcıSevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-54352563779022819812011-12-01T08:46:00.001-08:002012-05-05T01:12:44.113-07:00Türkel Minibaş'a özlemle...<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjarHIo3qKimrqpEpq_k_7L8fi_PSyUIfnb1WhtRSj2tX7D4P9ZXqqKucx_k95ceG3QfQphUuRD1cdvwDC2pFmEEzI0DSao53d6nNg3z2vkCxDJqFp8DiN8hy8QjRwBmCJ2h0SMK2V5ZPfV/s1600/t%C3%BCrkelim.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjarHIo3qKimrqpEpq_k_7L8fi_PSyUIfnb1WhtRSj2tX7D4P9ZXqqKucx_k95ceG3QfQphUuRD1cdvwDC2pFmEEzI0DSao53d6nNg3z2vkCxDJqFp8DiN8hy8QjRwBmCJ2h0SMK2V5ZPfV/s1600/t%C3%BCrkelim.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Cunda'da...</td></tr>
</tbody></table>
Türkel Minibaş'ı kaybettik. Dün son kez Cunda'ya gittik onunla birlikte. Birbirini ilk kez gören farklı farklı onlarca insan, bu anlamsız, dayatılmış vedayı hazmetmeye çalışıyorduk, hayatımızdaki yerini anlatıyorduk birbirimize. Herkesin Türkel'i başkaydı. Benim Türkel'im hayatıma 1989'da bir otobüs yolculuğunda girdi, kaplumbağamın ölüm haberi üzerine ağlayışımı, pembe bir topaçla dindirerek.. Yirmi yıl boyunca ne zaman ağlasam, hep yanımdaydı... <br />
<br />
Benim Türkelim, bana Macarcayı sevdirdi, Fatih'ten Taksime bir otobüs yolculuğunda, Macar edebiyatını iyi bilmenin anlamını öyle bir anlattı ki, "gelecek garantili" diğer seçenekleri bırakıp, Attila Jozsef'in, Radnoti'nin peşinde koşarken buldum kendimi... Son kitabımıza, Miklos Radnoti bölümü yazıyordu. Olmadı... Attila Jozsef kitabına yazdığı "Tutunmak" adlı yazısı çok beğenilmişti. Birgün edebi bir şeyler yazmanın hayalini kuruyordu. Zamansızlıktan yakınıyordu... Olmadı işte. Hayat yine bildiğini okudu, gözümüzün yaşına bakmadı... Nasıl alışılır bilmiyorum.. Benim yine annem öldü.. Ondan aldığım hayat dersleri, onsuzlukla baş etmeme yetecek mi zaman gösterecek...<br />
<br />
<br />
Türkel Minibaş, hep tutunmayı ve savaşmayı öğütlerdi. Çalışmak acıyı alır derdi... Alır mı bilmiyorum<br />
<br />
Evrenle Ölç Kendini adlı Attila Jozsef kitabımıza yazdığı yazıdan bir bölümle, tatile uğurlayalım onu. Sri Lanka'ya, Çin'e.. Birgün çıkıp geliverecekmiş gibi<br />
***<br />
"...<br />
tutunmak!<br />
Hüzne... Postalların acımasızlığına...<br />
aşkın yalnızlığına rağmen tutunmak...<br />
(Attila Jozsef)<br />
<br />
Yoksulluk, açlık ve savaş insanları yurtlarından savurup sürüklerken tutunmaya çalışmak... Para, iktidar, şöhret demeden direnmek kolay mı? Hele hele kişi, yazgıyı düzeltecek kadar vakit bulamamış da kaybedenler listesinden yaşama ayak basmışsa! Çin atasözünün "fırtına bir kez çıkmaya görsün, çıktı mı dört bir yandan sarar" dediği gibi, onlar için yaşam sürekli kasırgadır... Attila Jozsef böyle bir kasırgaya doğdu... Tüm çağdaşları gibi çocuk yaşta savaşla yüzleşmiş, karşı devrimcilerin kanlı eylemlerine tanık olmuş, yaşamın kırılma noktaları, çağın kırılma noktalarıyla kesişince tutunmaktan vazgeçmişti... Onunki, bir çok çağdaşı gibi, kapitalizmin ilk paylaşımında başlayıp ikinci paylaşımına yetişemeyen topu topu 32 yıllık bir tutunma öyküsüydü.. Altmış sekiz yıl sonra, bizi onunla buluşturan da bu öykü zaten. Bu, dünyanın yeniden paylaşıldığı, hem de robot askerlerle paylaşıldığı, bir dönemde buluşturan öykü"..Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-77927931407250261292011-12-01T08:44:00.000-08:002011-12-14T07:52:53.493-08:00Hayatımdaki Üç Attila (1) ATTİLA ABİYİ UĞURLARKEN...Yılmaz Gülen’i “Attila Abi”mizi uğurlarken…<br />1930 doğumlu bir delikanlıydı.. Ak saçlı, çok güzel gülen, insana değer veren… Öyle içten dinlerdi ki konuşanı, öyle içten yanıtlardı ki soruları… Çetinceviz bir tartışmacıydı.. Temiz yürekli, zarif, yumuşacık ama dimdik bir kahramandı … <br /><br />Yurdundan uzakta yaşadı, yaşlandı ve aramızdan ayrıldı… Yurduna duyduğu sevgi uğruna…<br /><br /><br />Dile kolay elli yıllı aşan bir maceradır Türkiye’den kopuşu ve göçmenlik günleri.. Budapeşte, bu yolcuğun son durağıydı. Gün Benderli’nin Su Başında Durmuşuz kitabından o çetrefilli yolların, “yılmaz” serüvencilerinin yaşamını bir çoğumuzun okuduğunu biliyorum. Kitapta da anıları aktarılan, koca bir tarihin tanıklarından, baş kahramanlarındandı Attila ağabeyimiz..<br /><br />Attila Ağabey Macarca’dan edebi, siyasi ve tarihi bir çok eser çevirdi. 1954’ten itibaren Macaristan’da yaşamaya başladı, Macar Radyosunun Türkçe yayınlar biriminde çalıştı ve o birimden emekli oldu. Çevirmenliğin yanı sıra ELTE üniversitesinde de öğretim görevlisi olarak dersler verdi. Macarca Türkçe Büyük Sözlüğün yazarlarından biriydi ve bu sözlüğün Macarca ile ilgili çalışanlar için anlamı ifade edilemez değerdedir. <br /><br />Çok özledim onu, daha üç gün oldu, Mayıs’ta buluşacaktık İstanbul’da, Budapeşte'deki gibi kahvemizi yudumlayıp hasret giderecektik, olmadı. <br />Bu kez buluşmamız başka bahara kaldı…<br /><br />O bahar gelene kadar, <br />Attila ağabeyi tanıyan herkes gibi ben de, çalışırken, düşünürken, kederlenirken, güzel yemekleri, lezzetli şarapları yudumlarken, sabah kahvemi içerken, hep onu düşüneceğim..<br /><br />Yoluma Attila Ağabey gibi bir insan olabilmek çabasıyla devam edeceğim. Dünyayı değiştirme özlemine ve çabasına sahip çıkarak... <br /><br />başta Gün Benderli’ye, kızına, Can'a, Gül'e, torunlara, dostlarına, Edit Hocama, Tarık Demirkan'a, Arif'e...okurlarına, onsuz eksildiğini duyumsayan herkese sabır diliyorum…. Budapeşte'yi güzel ve değerli kıldı varlığı...<br /><br />Onu tanımamış olanlara, buruk bir merhaba olsun bu mektup… özellikle Hungaroloji öğrencisi dostlar bu adı iyi öğrensin, unutmasın... <br /><br />Can Togay'dan, Işık Tren ve Köpek şiirinden bir bölümle biteyim mektubu...<br /><br />"...<br />Yollar açılır içimde, binlerle onbinlerle, <br />inadına zamanın, her türlü tasarının, niyetin ve olasının inadına.<br />İnadına inanılmaz ve tasavvur edilemezin,<br />düşlenenin, yaşananın.<br />İmkânsız, imkânlı, ulaşılır, ulaşılmaz olanın.<br /><br />Kısacası ilâhi bir ilham gelmişçesine<br />bir başka sayfaya geçiyorum.<br />Yerini değiştirince kişi <br />başka olur ya geleceği geçmişi.<br />Ama adımı vermiyorum. <br />..."<br />Can Togay <br />Çev. Gün Benderli...Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3296276808144540782.post-90779108645138253822011-12-01T08:43:00.000-08:002011-12-01T08:44:05.093-08:00SAKLAMBAÇ<p><strong>SAKLAMBAÇ</strong></p><p>Hani belirir ya bazen</p><p>Aynada bir çift ham keder</p><p>Yapışır ya belleğine.</p><p>Aklın bile kaçıp gider</p><p>Kızarsın hainliğine.</p><p> </p><p>İşte, yapışkan ham keder</p><p>Hani orada gördüğün,</p><p>göremezsen üzüldüğün</p><p>bulunca hırpaladığın</p><p>Aşık olup bayıldığın</p><p>Kendinsin bak, sensin işte</p><p>Kaçarken hep sobelenip,</p><p>Ebeyken bulamadığın.</p>Sevgi Can Yağcı Akselhttp://www.blogger.com/profile/12919263285985815150noreply@blogger.com0